صلح در گفتمان سیاسی امام علی (ع)

عناصر گفتمان امام علی (ع) در واکنش به تبعات سیطره گفتمان خلفای راشدین و خوارج بر ذهنیت فردی و جمعی، حول محور صلح مبتنی بر دین اسلام مفصل بندی می شود و به نظر می رسد این گفتمان به دلیل انطباق با نظام صدقی جامعه اسلام توانست به هژمونی دست یابد و نظام معنایی خود را در ذهنیت جمعی اجتماعی تثبیت کند. بر این اسا سوژه ها و کارگزاران، جهان و پدیدارهایش را در بستر گفتمان امام معنادار می یابند، امری که از یکسو بی تردید در نحو معناداری پدیده ها برای آنها موثر می افتند و از سوی دیگر این گفتمان قرائت خاص خود را از پدیدارها ارائه می دهد و مدلول های مختلف از جمله مدلول های بین المللی از قبیل اخلاق سیاسی، عدالت اسلامی و وحدت امت اسلامی را با توجه به نظام معنایی خاص خود معنادار می کند و قرائت خاص خود را از آنها ارائه می دهد. از آنجا که گفتمان سیاسی این دوره در قالب دین اسلام تکوین یافته است؛ سوال اصلی پژوهش اینگونه مطرح می شود که: گفتمان برآمده از دین اسلام چه تدثیری بر جهت گیری سیاسی امام علی (ع) در مقطع زمانی حکومت ایشان داشته است پاسخ موقت به این سوال، به عنوان فرضیه عبارت است از: گفتمان سیاسی برآمده از دین اسلام در حکومت امام علی (ع) متشکل از عناصر صلح محوری به عنوان دال مرکزی، اخلاق سیاسی، عدالت اسلامی، وحدت امت اسلامی و آزادی متاثر از دین اسلام است و در نتیجه گیری دلیل هژمونیک شدن گفتمان امام نسبت به سایر گفتمان ها مشخص می گردد.

کلیدواژه ها:

امام علی (ع) ، گفتمان سیاسی ، صلحم حوری ، اخلاق سیاسی ، وحدت امت اسلامی ، آزادی