مناسبات جنگ و صلح در سیره ی امام علی (ع) با تاکید بر جنگ های جمل و صفین

شکل گیری گروه های اجتماعی مخالف در برابر رهبری جامعه از چالش های فراروی هر حکومتی است. این چالش در حکومت علوی در پرتو وقوع جنگ هایی توسط مخالفان خود را نمودار ساخته است. مسئله ی اصلیپژوهش حاضر این است که با توجه به جایگاه صلح و مصالحه در اسلام، راهکارهای حکومت علوی در ایجاد مناسبات صلح بین حکومت و گروه های اجتماعی مخالف در جامعه ی اسلامی چه بوده و این راهکارها در عرصه ی مقابله با جنگ افروزی مخالفان چگونه نمود یافته است این نوشتار بر آن است تا با رویکردی توصیفی تحلیلی و با استناد به گزارشهای تاریخی مناسبات صلح و جنگ را در حکومت علوی مورد ارزیابی قرار دهد. یافته های پژوهش بدین شرح است که رهبری حکومت علوی در عرصهی اندیشه و عمل با اصالت دادن به صلح و پرهیز از خشونت گرایی، درصدد رفع شکاف بین نهاد حاکمیت با گروه های اجتماعی مخالف برآمد. اما این کوشش های اصلاحی به دلیل وجود عناصر جنگ طلب و آشوبگر به نتایج کاملا موفقیت آمیزی نرسیده و منجر به وقوع جنگ شده است.

کلیدواژه ها:

امام علی (ع) ، گروه های اجتماعی مخالف ، جنگ ، صلح