تغییر نسلی، پیامدهای تربیتی و شیوه های برخورد با آن در نهج البلاغه

تغییرات نسلی، از جمله مباحث مطرح در جامعه شناسی است که برخی جامعه شناسان در باب آن قلم فرسایی نموده اند. این مقوله از آن جهت مهم است که در صورت عدم برنامه ریزی صحیح، این تغییرات به تضاد و سپس به گسست و انقطاع نسلی می انجامد. در این میان نگاه دینی به تغییر نسلی و آثار آن، تنها توسط معدودی از جامعه شناسان مسلمان و البته تنها با شاخصه های جامعه شناسی مطرح شده است. حال سوال اساسی این جاست که آیا در متون اصیل اسلامی چنین مسئله ای مطرح شده و اگر مطرح شده چگونه بررسی شده است در این تحقیق با استفاده از روش توصیفی تحلیلی با رویکرد میان رشته ای به بررسی روایات وارد شده، در این مسئله از زبان امام علی× در نهج البلاغه می کنیم. نتایج تحقیق این است که در کلام امام علی× خصوصا نامه 31، به این بحث پرداخته شده است و عللی چون ویژگی های روحی و روانی جوانان، کم کاری متصدیان تربیتی جامعه و عملکرد غیرحکیمانه حاکمان و آثاری هم چون اختلاف فرزندان با پدر و مادر و از بین رفتن سنت ها برای آن شمرده شده است. هم چنین راهکارهایی چون تربیت صحیح و به موقع، معرفی صحیح سنت ها، ایجاد زمینه تفکر و تدبر برای جوانان و برخورد پژوهش محور با سنت ها در بیان امام آمده است. در این تحقیق، مبانی و مفاهیم از دیدگاه جامعه شناسان بیان گردیده و سپس از متن نهج البلاغه جهت تبیین مسئله، استخراج و مورد تحلیل قرار گرفته است و در مواردی به تفاوت مبانی امام و جامعه شناسان اشاره و اثر این تفاوت دیدگاه بررسی شده است.

کلیدواژه ها:

امام علی× ، نهج البلاغه ، جامعه شناسی ، تغییر نسلی ، گسست نسلی ، نسل ، سنت.