معادباوری و مرگ اندیشی در اندیشه های اخلاقی تربیتی امام علی (علیه السلام)

اعتقاد به معاد که ازجمله مهمترین و تاثیرگذارترین باورهای دینی است و آثار سازنده ای در سرنوشت انسان در دنیا و آخرت خواهد داشت. چراکه اعتقاد به روز قیامت و همچنین لزوم پاسخگویی در برابر اعمال و کردار در آن روز، سبب می شود تا انسان معتقد اعمال و رفتار خود را منطبق بر دین انجام دهد زیرا می داند تنها به این وسیله می تواند از عذاب الهی در امان باشد بنابراین تاثیر این اعتقاد به صورت مستقیم و عملی خواهد بود. حضرت امیر (ع) در نهج البلاغه که ازجمله ی متون دینی هست به صورت ویژه به مسئله معاد پرداخته و به صورت مستقیم و غیرمستقیم آثار مختلف اعتقاد به آن را برشمرده اند. هدف از ارائه این مقاله، تبیین جایگاه و اهمیت اعتقاد به معاد باوری و مرگ اندیشی در اندیشه های تربیتی امام علی (ع) هست. در این تحقیق با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و منابع کتابخانه ای به بررسی اندیشه معاد باوری در آراء امام علی (ع) پرداخته ایم. نتایج تحقیق: از دیدگاه امام علی (ع) مصادیقی همچون ایجاد امید به فرجام نیکو، احساس وجود نظارت دائمی بر اعمال، خویشتن داری در رفتار، کم رنگ شدن دلبستگی به دنیا، زایل شدن یاس، رعایت حقوق دیگران و... از آثار باور به معاد است. در نگاه تربیتی امام علی (ع) دنیا گریزی و آخرت گرائی همواره مورد تاکید آن حضرت بوده است. دعوت به تفکر و تعقل در کلام امام علی (ع) از بهترین راهکارها برای یقینی سازی مرگ اندیشی است. آثار مرگ اندیشی از دیدگاه حضرت علی (ع) عبارت اند از: تعدیل غرایز، دوری از تکبر، از بین آرزوهای طولانی، رهایی از گرایش های فریبنده د نیایی، مراقبه و محاسبه کردار، انجام عمل صالح، زنده دلی و درک واقعیت ها، رعایت عدالت، تحمل مصیبت ها، سرعت در انجام کارهای خیر.

کلیدواژه ها:

امام علی (ع) ، نهج البلاغه ، قیامت ، معاد ، مرگ اندیشی.