اولویت بندی شاخص های موثر در انتخاب کارگاه های پر خطر با روش تاپسیس

افزایش حوادث ناشی از کار همگام با رشد تکنولوژی و صنعتی شدن جوامع و به تبع آن تهدید سرمایه ای انسانی و منابع مادی کشور چالشی است که کشورهای جهان به ویژه کشورهای در حال توسعه را درگیر نموده است. یکی از راهکارهای قانونی دراغلب کشورهای جهان برای کنترل حوادث و بیماری های شغلی انجام بازدیدهای دوره ای از کارگاه ها و شناسایی کانون های خطر، ابلاغ به کارفرمایان و الزام آنان به رعایت موارد ایمنی توسط بازرسان کار می باشد. لذا بازرسان کار در راستای وظایف قانونی محول به طور مستمر به کارگاه های مشمول قانون کار مراجعه و رفع موارد نقص را پیگیری می نمایند. با این حال به دلیل تعدد کارگاه ها به ویژه کارگاه های کوچک و صنفی و محدودیت در نیروی بازرسی بازدیدهای دوره ای در فواصل زمانی مناسب امکان پذیر نمی باشد. بنابراین نیاز به یک برنامه ریزی دقیق بود تا کارگاه های پرخطر شناسایی و در اولویت بازرسی قرار گیرند . در این تحقیق شاخصهای مورد نیاز جهت انتخاب کارگاههای پرخطر تعیین و تعریف شده است . شاخصها از مقیاس های گوناگون بوده که با استفاده از روش حداقل مربعات در نرم افزار گمز وزن داده شده اند. سپس با توجه به وزن هر شاخص در فعالیت های متفاوت کارگاهی ، کارگاه ها با روش تاپسیس که یکی از مدل های تصمیم گیری چند شاخصه (MADM ) می با شد اولویت بندی گردید .

کلیدواژه ها:

کارگاه پرخطر ، حداقل مربعات ، تاپسیس ، مدل تصمیم گیری چند شاخصه