طراحی مدل تجزیه و تحلیل شکست و آثار آن ( FMEA ) در محیط فازی شهودی

رویکرد FMEA ابزاری نظام یافته بر پایه کار گروهی است که در تعریف، شناسایی، پیشگیری، حذف یا کنترل حالات، علل و اثرات خطاهای بالقوه به کار گرفته می شود. این رویکرد، گروهی از فعالیت هایی را مدیریت می کند که به طور سیستماتیک با مقاصد تشخیص خطاهای بالقوه و اثرات آن همراستا باشند همچنین شناسایی فعالیت هایی که می توانند شانس رخداد خطای بالقوه را کاهش داده یا حذف کنند و آن ها را نیز اجرا و مستندسازی کنند، مدیریت می کند. به کمک این روش می توان خطاها را ریشه یابی و از بروز آنها جلوگیری کرد. در جهت رفع ابهامات و عدم اطمینان موجود در ارزیابی هایی که توسط انسان از آیتم های شکست صورت می گیرد، این پژوهش به ارائه مدلی جهت ارزیابی آیتم های شکست با رویکرد تلفیقی آنتروپی و تاپسیس در محیط فازی شهودی می پردازد. اجرای مدل ارائه شده در این پژوهش، مستلزم پیاده سازی و اجرای گام هایی است که در این پژوهش تحت عنوان ارزیابی آیتم های شکست، بیان شده است. در گام های ابتدایی، به محاسبه اوزان خبرگان و معیارها با استفاده از روش آنتروپی فازی شهودی پرداخته می شود؛ سپس با استفاده از این اوزان ماتریس های تجمیع و موزون نظرات خبرگان تشکیل و در نهایت با توجه به نزدیکی هر آیتم شکست از ایده آل مثبت و به تبع آن، دوری آن از ایده آل منفی و محاسبه شاخص ضریب نزدیکی و با توجه به اینکه آیتمی که از ضریب نزدیکی بیشتری برخوردار است، در رتبه بالاتری قرار می گیرد، آیتم های شکست به صورت نزولی، اولویت بندی می شوند. هدف این تحقیق، معرفی رویکرد FMEA به عنوان ابزاری مناسب و آشنا نمودن محققین با این رویکرد در جهت بررسی عواملی است که باعث شکست فرایندها می شوند.

کلیدواژه ها:

، FMEA ، آنتروپی ، تاپسیس ، فازی شهودی