بررسی تحلیلی نشست سازههای سطحی تحت تأثیر حفاری تونلهای دوقلوی شهری - مطالعه موردی: تونل -های دوقلوی خط یک متروی تبریز

اجرای عملیات تونلسازی در محیطهای شهری از زیر ساختمانهای متعددی عبور میکند. یکی از مسائلی که همواره تونلسازی در فضاهای شهری را با چالشمواجه میسازد، نشستهای قابل توجه حین حفاری تونل و ایجاد مشکل برای سازه-های سطحی میباشد.در این حالت باید میزان گسترش حرکت زمین و همچنین شدت صدمهبه ساختمانها ارزیابی شود.در مطالعه حاضر با استفاده از روش تحلیلآتول و وودمنAttewellandWoodman به بررسی وضعیت نشست در محل گمانهFBH1خط یک متروی تبریز و تاثیر آن بر سازههای مجاور پرداخته شده است. نکته مهم در این روش تعیین دقیق پارامتر iمیباشد. نتایج نشان میدهد که میزان نشست ماکزیمم سطح زمین در محل گمانهFBH1 برابر 7.1 میلیمتر است که این مقدار کمتر از حد مجاز میباشد. از آنجایی که عمق قرارگیری تونل بر روی نشست تاثیر خواهد گذاشت، میزان نشست در عمقهای مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت که نتیجه نشان داد با افزایشعمق قرارگیری تونل میزان نشست سطحی نیز کاهش خواهد یافت

کلیدواژه ها:

نشست ، روش تحلیلیآتول و وودمن ، سازههای سطحی ، تونل دوقلوی متروی تبریز