بررسی تخلخل و هدایت هیدرولیکی آبخوان ها بوسیله روش مقاومت ویژه الکتریکی (مطالعه موردی: دشت شیبکوه در استان فارس)

امکان تشکیل مخزن آب زیرزمینی و قابلیت آبدهی هر مخزن، قبل از هر چیز به ویژگی های فیزیکی و سنگ شناسی محیط های متخلخل وابسته است. از این رو بررسی خصوصیات رسوبات و منافذ موجود در آن ها از نظر مطالعه آب های زیرزمینی اهمیت زیادی دارد. در این پژوهش روابط تجربی بین مقاومت ویژه الکتریکی و میزان تخلخل و هدایت هیدرولیکی آبخوان مطالعه شده است. این ارتباط بر روی آبخوان آبرفتی دشت شیبکوه فسا در استان فارس بررسی شده است. با اعمال روابط معرفی شده در این پژوهش مقدار میانگین تخلخل در دشت از روی رابطه آرچی برابر 25 درصد و برای هدایت هیدرولیکی از رابطه هیوبرت، 59 متر در روز تخمین زده شد. نتایج حاصله نشان می دهد، مناطق دارای تخلخل و هدایت هیدرولیکی بالا با محل چاه های بهره برداری دارای آبدهی بیش از 15 لیتر در ثانیه در دشت، تطابق قابل قبولی دارد.

کلیدواژه ها:

تخلخل ، هدایت هیدرولیکی ، آبدهی ویژه ، مقاومت ویژه الکتریکی ، شیبکوه