نیتروژن دهی پلاسمایی لایه کامپوزیتی نیکل حاوی ذرات آلومینیوم

نیتروژن دهی پلاسمایی یکی از فرآیند های ترمو شیمیایی است که منجر به افزایش سختی، مقاومت خوردگی و مقاومت خستگی قطعات فولادی می شود. ایجاد نیترید نیکل به دلیل مثبت بودن ∆G واکنش امکان پذیر نمی باشد. در مقابل، آلومینیوم یک عنصر نیتریدزای قوی است. در این پژوهش ابتدا پوشش کامپوزیتی نیکل حاوی ذرات آلومینیوم به ضخامت تقریبی mµ18، توسط حمام واتس به روش آبکاری هم زمان نیکل – ذرات آلومینیوم بر نمونه های فولادی ST37 ایجاد شد. سپس نمونه های پوشش داده شده، در دمایC °500، به مدت 5 ساعت، در اتمسفر حاوی80%N2 -20% H2 تحت عملیات نیتروژن دهی پلاسمایی قرار گرفتند. نمونه ها ی عملیات شده از نظر ضخامت و ترکیب شیمیایی لایه ایجاد شده با استفاده از میکروسکوپ های نوری و الکترونی (SEM)، پراش اشعه ایکس (XRD) و آزمون ریز سختی سنجی مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج ریز سختی سنجی حاکی از افزایش سختی نمونه های آبکاری - نیتروژن دهی شده نسبت به نمونه هایی است که فقط آبکاری شده وتحت عملیات نیتروژن دهی قرارنگرفته اند.

کلیدواژه ها:

نیتروژن دهی پلاسمایی ، پوشش کامپوزیتی ، نیکل ، آلومینیوم