انحلال کنسانتره اسفالریت در حضور آب اکسیژنه

استفالریت یکی از مهم ترین کانی های روی محسوب می شود، اما انحلال اندک آن در اسیدهای معدنی تولید هیدرومتالوژی روی از این را دشوار کرده است. از سوی دیگر، مسایل زیست محیطی و اقتصادی استخراج پیرومتالوژی روی از اسفالریت را نیز با محدودیت مواجه ساخته است. به همین دلیل، پژوهشگران به دنبال روش هایی برای انحلال مناسب این کانی هستند. از بین روش های انحلال اتمسفری، استفاده از مواد اکسنده مختلف برای این امر، مورد توجه بسیاری از پژوهشگران بوده است. در میان اکسنده ها، هیدروژن پراکسید یا آب اکسیژنه، به عنوان یک عامل اکسید کننده ی قوی شناخته می شود که از نظر زیست محیطی نیز آلودگی به همراه ندارد. انحلال سولفید روی به کمک آب اکسیژنه در محیط اسیدی منجر به انحلال روی و تولید گوگرد عنصری می شود. در مقاله حاضر، تاثیر عوامل دما، نسبت به جامد به مایع و نسبت استوکیومتری آب اکسیژنه بر روی فرایند مذکور مورد بررسی واقع شده است. نتایج نشان می دهد که افزایش دما تا 35°C منجر به افزایش انحلال شده و بعد از آن انحلال به دلیل تجزیه ی آب اکسیژنه، کاهش می یابد. افزایش نسبت استوکیومتری آب اکسیژنه منجر به افزایش و افزایش نسبت جامد به مایع، منجر به کاهش انحلال روی می شوند. بیشترین مقدار انحلال روی به میزان 49/4% مربوط به دمای 35°C، نسبت جامد به مایع 5 درصد و مقدار آب اکسیژنه 4 برابر نسبت استوکیومتری به دست آمد.

کلیدواژه ها:

هیدرومتالوژی ، لیچینگ ، اسفالریت ، سولفید روی ، هیدروژن پراکسید