بررسی رفتار خوردگی نانولوله های حاصل از فرآیند آندایزینگ بر روی تیتانیوم خالص

آندایزینگ تیتانیوم، روشی مناسب برای اصلاح ساختار سطح این فلز است. این روش، می تواند لایه دی اکسید تیتانیوم متراکم و با تخلخل یکنواخت ایجاد کند، که به شدت مقاومت به خوردگی تیتانیوم را برای استفاده از این فلز درون بدن، بهبود می بخشد. در تحقیق حاضر رفتار خوردگی نانولوله های تیتانیومی ایجاد شده بر روی زیر لایه تیتانیوم خالص با روش آندایزینگ مورد بررسی قرار گرفته است. رفتار خوردگی نانولوله های تیتانیومی در محلول فیزیولوژیک رینگر در دمای 37 درجه سانتی گراد با روش های اندازه گیری پتانسیل مدار باز، پلاریزاسیون پتانسیودینامیک، و طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی بررسی شد. همچنین از میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدانی )FESEM( جهت تعیین طول و قطر نانولوله ها استفاده شد. نتایج نشان داد که نانولوله ها دارای طول و قطر 360 و 80 نانومتر می باشند. نتایج آزمون های خوردگی بیانگر آن است که تیتانیوم خالص آندایز شده، دانسیته جریان خوردگی پایین تر (5/8595×10-9A.cm-2) و همچنین مقاومت پلاریزاسیون بالاتر (5/84×106Ω) نسبت به تیتانیوم خالص آندایز نشده با دانسیته جریان خوردگی (1/6122×10-8A.cm-2) و مقاومت پلاریزاسیون (2/7043×106Ω) در محلول رینگر دارد.

کلیدواژه ها:

آندایزینگ ، تیتانیوم خالص تجاری ، دی اکسید تیتانیوم ، نانولوله تیتانیومی ، محلول رینگر ، نرخ خوردگی