بررسی رابطه جوسازمانی و اثر بخشی گروهی(مطالعه موردی: ادارات زیر مجموعه تعاون ، کار و رفاه اجتماعی شهرستان سنندج)

گروه ها دارای توان جهت ارتقاء بسیاری از مزیت ها همانند انعطاف پذیری و خلاقیت فزاینده هستند. از آنجا که جوسازمانی مناسب می تواند در انگیزش وبهبود روحیه و مشارکت افراد در عملکرد سازمان ها موثر باشد در این پژوهش این مسئله مورد بررسی قرار گرفته است. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش جزء پژوهش های پیمایشی- همبستگی می باشد. هدف اصلی پژوهش شناسایی میزان رابطه بین جو سازمانی و اثر بخشی گروهی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان سازمان تعاون کارورفاه اجتماعی و سازمان های تابعه در شهرستان تابعه در شهرستان سنندج است. با توجه به جدول مورگان نمونه 244 نفری از بین جامعه آماری از طریق نمونه گیری طبقه ای - تصادفی متناسب انتخاب گردید. در این پژهش از دو پرسشنامه به عنوان ابزار اصلی اندازه گیری و گردآوری داده ها استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss و نرم افزار لیزرل استفاده شده است. یافته ها پژوهش نشان می دهد که بین جوسازمانی و اثر بخشی گروهی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

جوسازمانی ، اثربخشی گروهی ، اداره تعاون ، کار ورفاه اجتما عی