آسیب شناسی مدیریت نظام آموزشی عالی در ایران

مروری بر سیر تکوین وشکل گیری مدیریت نظام آموزش عالی نهادی ، مدرن ومکمل آموزش های متوسطه وابتدایی است .دوکارکرداصلیش پژوهش وآموزش است.این نهاد های فهم ودرک سامانمند؛ افراد،نهادها،گروها,طبقات,قشرهاوسازمان هارادرجامعه ی نوین شکل می دهد.سرمایه های علمی ومعرفتی این جامعه را به عنوان دستمایه ای برای ادامه حیات وپیشرفت زندگی فردی واجتماعی ایجادمی کند. درایران آموزش عالی سیرتکوین وشکل گیری مدیریت نظام آموزشی درایران حکایت ازاین دارد که آسیب هاومشکلات متعددی دامنگیرآن شده است .این روندبروضعیت موجود نظام آموزشی کشور تاثیرات فراوانی گذاشته است وموجب بروز کاستی های زیادی درآن شده است .ازجمله این آسیب ها درمدیریت نظام آموزشی می توان به این موارد اشاره نمود:1-عدم نوآوری و خلاقیت 2- عدم مشارکت 3- عدم برنامه ریزی استراتژیک (راهبردی)4- فقدان ارزیابی آموزشی بررسی وتحلیل آسیب های مذکور،در گرو شناخت منشأ آنهاست ؛همچنان که رفع آنها در گرو ارائه راهکارهایی کاربردی ومشخص است که اهم آنها عبارت اند از:1- فقدان ایده های جدید2- غلبه فعالیت های فردی برجمعی3- فقدان برنامه ریزیه استراتژیک4- عدم آگاهی از مطلوبیت برنامه های اجراشده (فقدان ارزیابی) ادامه این روند قطعاًدرآینده هزینه های فراوانی رابرای نظام آموزشی به بار خواهد آورد.که ضروری می نماید به طور جدی به آنهاپرداخته شود.لذاباتوجه به مواردذکرشده دراین مقاله سعی خواهدشدتاضمن تشریح آسیب های نظام مدیریت نظام آموزشی ومنشا این آسیب ها؛به ارائه ی راهکارهایی به منظورکاهش ورفع آن ها پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

ساختارنظام آموزش عالی ایران ، آسیب شناسی ، علوم اجتماعی وانسانی ، مدیریت نظام آموزشی ، برنامه ریزی استراتژیک ، نوآوری وخلاقیت