حفاظت سکوهای دریایی در ناحیه جزر ومدی، پاشش آب و ناحیه اتمسفری

بدون شک ناحیه جزر و مدی سازه های دریایی یکی از آسیب پذیرترین قسمتهای این تاسیسات می باشد. ضربات ممتد وشدید امواج، اکسیژن فراوان، فقدان حفاظت کاتدی ، اسپری نمک که دائما بر روی این سطوح خیس و خشک می گردد و دشواری دسترسی به این قسمت، همگی تاکید بر اهمیت حفاظت ناحیه جزر و مدی تاسیسات دریایی دارند. سیستم حفاظت کاتدی بدلیل عدم وجود یک الکترولیت دائمی در این ناحیه نمی تواند برقرار گردد با این وجود ناحیه جزر و مدی دارای حداکثر خوردگی نمی باشد بلکه از نظر حفاظت مشکل ترین قسمت می باشد. ناحیه بالای قسمت جزر و مدی، یعنی ناحیه اسپری و پاسس آب دریا ماکزیمم خوردگی را داراست زیرا از یکسو دائما با رطوبت حاوی اکسیژن فراوان در تماس است و از سوی دیگر در معرض فرسایش توسط امواج دریا در زمان طوفانی بودن دریا است. در این ناحیه نیز امکان حفاظت کاتدی وجود ندارد، همچنین ضربه حاصل از شناور ها و برداشتن محصولات خوردگی که بنوبه خود پوششی محسوب می گردد شدیدا در افزایش خوردگی تاثیر دارد. به همین دلیل استفاده از رنگ یکی از روشهای حفاظت این نواحی در برابر خوردگی است. در این مقاله به بررسی سیستم های رنگی که درسکوهای دریایی بکار می روند پرداخته میشود. از آنجاییکه سیستم های رنگی که بدین منظور بکار می روند بایستی مورد آزمایش قرار گیرند. لذا بر اساس روشهای استاندارد آزمایشی جهت تعیین خواص مکانیکی و مقاومت خوردگی چند رنگ تولیدی از کارخانجات رنگ سازی داخلی انجام می شود. این ازمایشات شامل خاصیت تعیین پذیری و چسبندگی، مقاومت سایشی، مقاومت خوردگی (از طریق دستگاه سالت اسپری) ، مقاومت در برابر حلالها، پوشش دهی و یا عدم پوشش دهی رنگ در هنگام بکارگیری آن، مناسب و یا نامناسب بودن هاردنر رنگ و مقاومت رنگ در برابر خزش زیر لایه ای می باشد.