اثر توام هیدروژن و گوگرد عنصری در تخریب و خوردگی لوله های فولاد کربنی در خنک کننده های هوایی فشار بالا یک واحد هیدروکراکر

مجموعه خنک کننده های هوایی قسمت راکسیون واحد ایزوماکس، که موسوم به «میعان کننده سیال خروجی راکتور» است ، مرحله آخر خنک کردن موادحاصل از راکتورهای ایزوماکس را به انجام میرساند. خنک کننده های مورد نظر ازجنس فولاد کربنی است و مخلوطی از مواد هیدروکربنی، گاز هیدروژن، سولفید هیدروژن، آمونیاک، آب و بخار را با شرایط ورودی 2615 PSIC و 360//F خنک می نماید. بر اساس اطلاعات و مدارک موجود، که حاوی نتایج حاصل از بررسی ها و تحقیقات به عمل آمده قبلی است، عوامل شیمیایی اصلی و بالقوه موثر در خوردگی و خسارت لوله های مبدل هوایی اینگونه واحدهای پالایشگاهی بی سولفید آمونیوم (NH4HS) و امکانا کلرید آمونیوم (NH4Cl) شناسایی و معرفی گردیده است حال آنکه نتایج تحقیقات حاضر که مبتنی بر بررسی های متالورژیکی و آنالیزهای شیمیایی نمونه هایی از لوله های کار کرده و تخریب شده و رسوبات جمع آوری شده ازمواضع مختلف واحد از جمله مبدل های فوق می باشد، تصویر روشن تری از طبیعت خوردگی و تخریب لوله های مبدل نشان داده است. یافته های حاکی از آن است که خوردگی و تخریب آلیاژی نتیجه اثرات تخریبی توام هیدروژن و گوگرد عنصری و نیز شرایط اسیدی ناشی از واکنش های مرتبط با حضور گوگرد می باشد. اگرچه در فرایند واحد آیزوماکس تشکیل گوگرد عنصری دور از انتظار است، ولی نتایج آنالیزهای انجام شده مقدار آن را حتی تا بیش از 12% وزنی در رسوبات مبدل محرز می نماید. شکی نیست که سایر عوامل موثر در بروز خوردگی و تخریب های آلیاژی نظیر تشکیل و یا تجمیع رسوب در لوله ها و نوسانات احتمالی در عملیات چون افزایش دما با سایر متغیرهای فرایندی و نیز خارج از سرویس نمودن های سریع واحد موقعیت را تشدید می نماید یا سایر متغیرهای فرایندی نیز خارج پدیده های خوردگی و تخریب آلیاژی می گردد.