بررسی بازدارنده های بر پایه ایمیدازولین در خوردگی خطو لوله نفت

رفتار بازدارنده های بر پایه ایمیدازولین در محیط های حاوی دی اکسید کربن، با جریان های لخته ای متفاوت با استفاده از روش خود ایستایی الکتروشیمیایی (EIS) مطالعه شده است. بررسی ها نشان داده است ، در جریان های با شرایط متفاوت، مقاومت انتقال بار، R و ضریب واربرگ، s با افزایش زمان برون گذاشت، افزایش نشان می دهد. عملکرد مثبت بازدارنده به زمان برون گذاشت وابسته بوده و با افزایش لایه های فشرده محافظ بر روی سطح فلز در زمان های برون گذاشت طولانی این روند رو به رشد است با توجه به اینکه در زمان های مشخص ، هر دو پارامتر مقاومت انتقال بار و ضریب واربرگ با افزایش عدد فرود جریان، کاهش می یابد، لذا نتیجه اخیر نشان می دهد، فیلم های محافظ بر روی فلز در اثر نوسانات بالا و فرکانس های بالای پالس های جریان های لخته ای از سطح فلز شسته شده و باعث کاهش مقاومت به خوردگی شده است .

کلیدواژه ها:

بازدارنده های خوردگی ، ایمیدازولین ، خط لوله ، الکتروشیمی