بررسی و مقایسه اثربخشی دو روش سخنرانی و حل مساله بر ایجاد یادگیری و افزایش رغبت قرآن آموزان مقطع ابتدائی

مقدمه و اهداف: در نتیجه دگرگونی های اجتماعی قرن اخیر، گرایش شدید به آموزش و پرورش قابل توجه است و در این بین نیاز به آموزشی که ذهن را بپروراند دغدغه نهاد آموزش و پرورش می باشد؛ محققان در این مقاله برآنند که به بررسی و مقایسه اثر بخشی روش های نوین(حل مساله) و کلاسیک(سخنرانی) در میزان افزایش رغبت قرآن آموزان و پیشرفت در یادگیری آنان بپردازند. روش ها: این مطالعه مداخله ای بوده و تعداد 30 نفر از دانش آموزان ابتدائی که در کلاس های تابستانی قرآن آموزی منطقه دوی آموزش و پرورش شهرستان بجنورد شرکت کرده بودند به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. که گروه اول شامل 20 نفر و در آن آموزش سنتی – به سبک سخنرانی – ارائه شد و گروه دوم که شامل 10 نفر بودند به سبک آموزش نوین – روش حل مساله - آموزش ارائه شد. یافته ها: یافته های این پژوهش نشان داد که آموزش با روش حل مساله موثر واقع شده و از نظر آماری اختلاف معناداری بین دو روش در میزان ایجاد رغبت و یادگیری دارد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های این مطالعه که نشاندهنده افزایش رغبت و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان با حل مساله در مقایسه با روش سخنرانی می باشد؛ توصیه می شود که در سطح آموزشگاه های مدارس کشور، روش های نوین توسعه بیشتری یابند، که این امر می تواند منجر به پیشرفت یادگیری آموزش قرآن و مفاهیم مذهبی در بین دانش آموزان گردد.

کلیدواژه ها:

آموزش نوین ، آموزش کلاسیک (سنتی) ، رغبت ، روش حل مساله ، سخنرانی