آموزش زنان و بحران آب

زنان در بسیاری از کشورهای جهان به خصوص کشورهای فقیر 80% و یا حتی 95% از مواد غذایی را تولید می کنند. به وجود آوردن تولیدات کشاورزی در ابتدا نیازمند به وجود آب است. بنابراین آنها به طور میانگین 8 ساعت در روز را صرف یافن منابع آب، جمع آوری آب و در مواردی ذخیره کردن و تصفیه آن می کنند. حتی در بعضی نقاط شهری نیز دیده می شود که زنان برای به دست آوردن نیازهای اولی خود مثل لباس، دارو و … به درست کردن خوارکیهای مختصر مثل بستنی، نوشیدنی و سایر محصولات خوراکی در بعد کوچک می پردازند که البته برای این کار به آب نیاز دارند. این قشر از زنان یک جامعه معمولا تنها نان آور خانواده بوده و سرپرستی خانواده را به عهده دارند و مردان خود را به دلایل مختلفی از قبیل جنگ و یا اتفاقات ناگهانی از دست داده اند. حتی ممکن است مردان خانه به علت یافتن کاری مناسب تر مجبور به ترک خانواده خود شده اند. البته در دنیا جمعیت این قشر روز به روز درحال افزایش است. بنابراین می بینیم که برای این قشر از جوامع مختلف آب ماده ای حیاتی برای معاش است. کسانی که در قبال تامین معاش خانواده خود مسئول بوده و راهی جز کشاورزی ویا دستفروشی ندارند. علاوه بر این زنان درخانواده مسئولیت پخت و پز ، شستشو و مراقبت از کودکان و در نهایت تغذیه و بهداشت و سلامت خانواده را دارند. این مطلب نشان می دهد که در خانواده نیز زنان جزء بیشترین افرادی هستند که با آب در ارتباط می باشند. دانست این اصول و حقایق باید باعث نگرشی دوباره دروضعیت کنونی جامه و موقعیت زنان، چه در خانه و چه در مزرعه باشد. در این جهان پیشرفته که هر روز بیش از پیش در حال ترقی است نباید زنانی را که از آنها نام بردیم مسئول تهی سازی و تخلیه منابع عظیم آب دانست. ما هرگز نمی توانیم این افرادرا که در مشکل ترین شرایط زندگی و فقر شدید به سر می برند مسئول بدانیم. بلکه مسئول واقعی مائیم، مائی که از محصولات تولید شده آنها استفاده کرده و به راحتی در خانه خود غذاهای خوشمره را صرف می نمائیم. ما که نیمی از رودخانه های جهان را با صنعت پیشرفته خود آلوده کرده و امکان حیات را از این اکوسیستم باز گرفته ایم. بنابراین باید به این نکته توجه شود، قوانین که ما برای نگهداری و حفظ منابع آب وضع می کنیم چه کسانی باید رعایت کنند و این افراد چه شرایط و وضعیتی دارند! ما نمی توانیم در تمامی مزارع و باغات خود سیستم های جدید آبیاری را احداث کنیم در حالیکه زنان این قشر از مصرف کنندگان نتوانند از این سیستمها درست استفاده کرده و یا پیشنهادی جهت بهبود در ساخت آنها بدهند. اغلب کسانی که سیستم های آبیاری را طراحی می کنند و یا طرز استفاده صحیح آن را می دانند مردان هستند در صورتیکه علاوه بر مردان، زنان نیز باید از این دستگاه ها استفاده کنند. برنامه ریزان و طراحان باید به این قشر از جامعه روستایی و کشاورز به عنوان یک گروه ویژه بنگرند که دربسیاری موارد جزء مصرف کنندگان این سیستم ها هستند. بنابراین به پیشنهادات آنها در مورد محل نصب، شیوه طراحی و مدیریت سیستم های آبیاری توجه کنند. اگر ما بخواهیم قشر وسیعی از مصرف کنندگان واقعی آب نسبت به حفظ منابع آن احساس مسئولیت نمایند باید به آنها اجازه دهیم که در مورد مسائل مربوطه نظر خود را اعلام نمایند و این کار تنها با دسترسی زنان به تواناییهایشان امکان پذیر نیست. بلکه آنها وقتی می توانند واقعا در حفظ منابع بکوشند که زندگی روزمره خودشان به خطر نیفتد. در جهان هیچ کس برای حفظ طولانی مدت منابع طبیعی حاضر نیست امنیت زندگی روزمره اش را به خطر بیاندازد. وقتی که دست اندرکاران سیاست گزاری این بخش حضور و وجود زنان را در کشاورزی باور کنند آن وقت است که می توانند از دانش و توانائیهای این قشر عظیم بهره ببرند. و هنگامیکه زنان یک جامعه مورد توجه قرار گیرند و اعتماد به نفس خود را به دست آورند می توان در تمام زمینه ها از جمله در زمینه مدیریت وحفاظت منابع آب به موفقیت های چشمگیری دست یافت.