توسعه مدل های ریاضی به منظور بهینه سازی پارامترهای فرایند جوشکاری قوسی تنگستن گاز پالسی در اتصالات غیر مشابه آلیاژهای پایه نیکل به فولادهای زنگ نزن

ایجاد یک اتصال عاری از عیب و بهینه از نظر ریز ساختار و خواص مکانیکی از اهمیت بالایی برخوردار بوده و یکی از نیازهای اساسی در صنایع راهبردی مانند صنایع هسته ای و نفت به شمار می آید. استفاده از پارامترهای جوشکاری مناسب و بهینه نقش بسیار مهمی در این زمینه ایفا می نماید. در این پژوهش بهینه سازی پارامترهای فرایند جوشکاری قوسی تنگستن گاز پالسی در اتصال نامشابه اینکونل 617 به فولاد زنگ نزن 310 با هدف ایجاد ریزساختار مناسب و ارائه بهترین خواص مکانیکی انجام شد. به همین منظور از فلز پر کننده اینگونل 617 به عنوان ماده پر کننده استفاده شد. فرایند جوشکاری پالسی با کنترل سه پارامتر مهم جریان جریان بیشینه، جریان کمینه و فرکانس جوشکاری انجام شد. بررسی های ریز ساختایر و ارزیابی خواص مکانیکی بر روی مقاطع جوشکاری شده انجام شد. از نتایج تجربی برای توسعه مدل ریاضی به منظور پیش بینی خواص مکانیکی استفاده گردید. آزمایشات مبتنی بر سه فاکتور پنج سطح با استفاده از روش طراحی آزمایش مرکب مرکزی و تکنیک تکرار کامل که جزء روش رویه پاسخ می باشد انجام شد. مدل های ریاضی توسط روش رگرسیون چند گانه توسعه داده شد.

کلیدواژه ها:

جوشکاری قوسی تنگستن گاز پالسی ، طراحی آزمایش ، فولاد زنگ نزن آستنیتی 310 ، اینکونل 617