بررسی ریزساختار حاصل از جوش مقاومت نقطه ای دو فازی DP900

در این تحقیق ریزساختار حاصل از جوش مقاومت نقطه ای فولاد دو فازی، تحت پارامترهای مختلف جوشکاری مورد مطالعه قرار گرفت. فولاد دو فازی از ورق فولاد ساده کربنی، تحت عملیات حرارتی آنیل میان بحرانی بدست آمد. این عملیات در محدوده دمایی 720 تا 850 درجه سانتیگراد انجام گرفت و از طریق آزمون های مکانیکی و بررسی های میکروسکوپی عملیاتی انتخاب گردید که منجر به ایجاد فولاد DP900 شود. فولاد دو فازی تحت جوش مقاومت نقطه ای در محدوده جریان 7 تا 10 کیلو آمپر و محدوده زمانی متناسب با هر جریان قرار گرفت. نتایج حاصل از آزمون ها نشان داد که منطقه ذوبی رشد جهت دار داشته است. به دلیل اثر سرد کنندگی سریع الکترودهای آبگرد، منطقه ذئبی دارای ساختار مارتنزیتی و انواع فریت است وامکان مشاهده پرلیت طبق مدل ریزساختاری یون امکان پذیر نیست. در منطقه متاثر از حرارت، ساختار اولیه فولاد دو فازی دگرگون شده و در مناطق نزدیک به فلز پایه، ساختار شاهد بازگشت مارتنزیت است. در مرز منطقه متاثر از حرارت مجاور دکمه جوش، ساختاری ریزدانه قابل مشاهده است. افزایش حرارت ورودی تا جایی که منجر به خروج مذاب نشود، باعث افزایش نیروی پارگی کشش برش می شود. نمای کلی پروفیل سختی در نمونه ها مشابه است و کمترین سختی در نمونه ها مربوط به منطقه متاثر از حرارت مجاور فاز پایه می باشد. بررسی های SEM نشان دهنده شکست نرم در حالت محیطی است.

کلیدواژه ها:

جوشکاری مقاومت نقطه ای ، فولاد دو فازی ، ریزساختار ، نیروی پارگی کشش برش