بررسی ریزساختار و سختی فولاد زنگ نزن مارتنزیتی 20AISI در روش جوشکاری تعمیری

جوشکاری تعمیری یکی از فرایندهای مهم تعمیرات و نگهداری است. به منظور دستیابی به ریزساختار و سختی مطلوب فلز جوش و نواحی اطراف آن در فولادهای زنگ نزن مارتنزیتی از عملیات حرارتی پسگرمی (PWHT) استفاده می شود. فولاد زنگ نزن مارتنزیتی 420AISI در ساخت پره های توربین بخار نوع کم فشار مورد استفاده قرار می گیرد و با توجه به شرایط کاری آن که در معرض سایش و خوردگی قرار دارد، تحت تعمیر قرار می گیرد. در این پژوهش امکان جایگزینی عملیات حرارتی پسگرمی در کوره، با عملیات حرارتی پسگرمی به صورت موضعی، و بوسیله قوس الکترود تنگستنی روی منطقه جوش مورد بررسی قرار گرفته است. در این تحقیق به منظور تمپر کردن مارتنزیت موجود در ریزساختار حاصل از جوشکاری، از دو روش عملیات حرارتی پسگرمی ذکر شده استفاده شده است. پروسه عملیات حرارتی پسگرمی با قوس الکترود تنگستنی در انرژی های ورودی جوشکاری متفاوت انجام شده است. نتایج نشان می دهد که عملیات حرارتی پسگرمی در کوره موجب ریز شدن دانه های درشت HAZ و کاهش سختی مناطق اطراف جوش می شود و عملیات حرارتی پسگرمی به صورت موضعی بوسیله قوس الکترود تنگستنی، تغییر چشمگیری در ریزساختار و کاهش سختی نداشته است.

کلیدواژه ها:

فولاد زنگ نزن مارتنزیتی ، عملیات حرارتی پسگرمی ، تمپرینگ ، انرژی ورودی ، قوس الکترودتنگستنی