اثر نوع فلز پرکننده بر جنبه های ریزساختاری اتصال غیرمشابه فولادهای زنگ نزن دوفازی 0022 به آستنیتی 316Ti با استفاده از فرآیند GTAW

در تحقیق حاضر، جنبه های ریزساختاری جوش های غیرمشابه فولادهای زنگ نزن دوفازی 2205 به آستنیتی 316Ti با استفاده از فرآیند قوسی تنگستن-گاز و بکار بردن سه فلز پرکننده ER2209، ER316Ti و ER318 مورد بررسی قرار گرفت. بررسی های ریزساختاری توسط میکروسکوپ نوری و الکترونی روبشی )SEM( در نواحی مختلف اتصال صورت گرفت. بدلیل تاثیر رقت باالی فلزات پایه، ریزساختار فلزات جوش مربوط به پرکننده های ER316Ti و ER318 حالت انجمادی متفاوتی را نسبت به پیش بینی های ریزساختاری از خود نشان دادند. حرارت ناشی از پاس جوش های بالایی سبب رسوب حجم بالای آستنیت ثانویه در پاسهای زیرین شد، بطوری که پاس اول از آستنیت باالتری نسبت به پاس نهایی برخوردار بود. با افزایش حرارت ورودی منطقه متاثر از حرارت فلزات پایه گسترش یافت. در ناحیه متاثر از حرارت فلز پایه 2205 افزایش اندازه دانه به همراه افزایش درصد فاز فریت، و در ناحیه متاثر از حرارت فلز پایه آستنیتی 316Ti افزایش درصد فاز فریت دلتا، مشهود بود.

کلیدواژه ها:

فولادهای زنگ نزن ، اتصالات غیرمشابه ، فلز پرکننده ، ریزساختار