بررسی تاثیر فلز پرکننده بر خواص اتصال جوش آلیاژ Al2024 با استفاده از فرآیندGTAW

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 614

فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

INCWI20_059

تاریخ نمایه سازی: 25 آذر 1398

چکیده مقاله:

یکی از چالش های پیش رو در زمینه ی استفاده از آلیاژ آلومینیوم 2024، نحوه ی اتصال آنها به منظور تولید قطعات با ابعاد و هندسه پیچیده است. از آنجایی که جوشکاری این آلیاژ با مشکلاتی نظیر ایجاد حفرات گازی و تخلخل در ناحیه جوش همراه است، این پژوهش بر اتصال جوش مشابه آلیاژ 2024 با سه نوع فلز پرکننده مختلف ER5356، ER4043 و ER4145 متمرکز شده است. نتایج حاکی از آن است که نزدیکی ترکیب فلز پرکننده ER4145 به نقطه یوتکتیک نسبت به ترکیب فلز پرکننده ER4043 باعث کاهش دامنه منطقه دو فازی (0+L) و افزایش مقاومت فلز جوش در برابر ترک انجمادی و ترک ذوب جزئی می گردد، اما از طرفی سبب افزایش مقادیر فازهای یوتکتیکی می شود که افت خواص مکانیکی فلز جوش را به دنبال دارد. اتصال ایجاد شده با استفاده از فلز پرکننده ER4145 با مقدار سیلیسیم بالاتر دارای مقادیر زیادی فازهای یوتکتیکی با میانگین سختی حدود 110 ویکرز است و سختی بالاتری دارد. ریزساختار فلز جوش ایجاد شده با فلز پرکننده ER5356 که فاقد فازهای یوتکتیکی است، سختی پایین تری (90 ویکرز) نسبت به سایر جوشها دارند. اتصال ایجاد شده با فلز پرکننده ER4043 نیز حد وسط سختی (103 ویکرز) در منطقه فلز جوش را داراست. همچنین نتایج حاصل از آزمون کشش نشان داد که بیشترین استحکام کششی نهایی مربوط به اتصال با فلز پرکننده ER4043 به مقدار 227 مگاپاسکال و کمترین استحکام کششی نهایی مربوط به جوش با فلز پرکننده ER5356 به مقدار 150 مگاپاسکال بوده است.

نویسندگان

حسین حسینی طیب

کارشناسی ارشد، موسسه آموزش عالی دانش پژوهان پیشرو؛

جواد پیروزی فرد

استادیار، هیئت علمی دانشگاه گلپایگان، دانشکده فنی مهندسی؛

سیدمهدی رفیعائی

استادیار، هیئت علمی دانشگاه گلپایگان، دانشکده فنی مهندسی؛