بررسی تاثیر بهسازی و حصارکشی بر کیفیت باکتریولوژی منابع آ ب روستاهای شهرستان چناران

در این پژوهش با هدف ارائه تصویری روشن از سیمای کیفیت منابع آبی خام روستاهای شهرستان چناران، منابع آبی خام از نظر درصد بهسازی، درصد حصار کشی، درصد نوع منابع آب، درصد منابع مجتمع و تک روستایی بررسی گردید.بدین منظور ابتدا تمام آیتم ها از نظر تعداد منابع حصار کشی شده و نشده، تعداد و نوع منابع آبی، تعداد منابع تک روستایی و مجتمع و میزان آلودگی میکروبی منابع روستاهای چناران در سال های 87 و 88 جمع آوری و توسط نرم افزار Microsoft Excel تجزیه و تحلیل گردید. با افزایش سه درصدی در بهسازی منابع آبی روستاهای چناران در سال 88 نسبت به سال 87 درصد آلودگی احتمالی 27 درصد، آلودگی تاییدی 10 درصد وآلودگی مدفوعی به میزان 2درصد کاهش پیدا کرده است.همچنین با توجه به اینکه بیشترین آلودگی میکروبی در منابع آبی چاه دستی و منابع آبی تک روستایی مشاهده گردیده است بنابراین گسترش منابع آبی مجتمع و چاه عمیق در کاهش آلودگی میکروبی نقش به سزایی دارد.اگر منابع از نظر بهسازی و حصارکشی در حد مطلوب باشد بر کیفیت میکروبی آب شبکه توزیع اثر گذاشته و آلودگی میکروبی به حداقل مقدار و تقریباً صفر می رسد، بنابراین با کاهش میزان آلودگی میکروبی مصرف کلر باقیمانده کاهش یافته و اثرات جانبی کلر و همچنین هزینه کلر زنی به منبع کاهش می یابد

کلیدواژه ها:

آلودگی میکروبی ، بهسازی ، حصارکشی ، کلر باقی مانده