معماری پیشنهادی بکارگیری پرنده های بدون سرنشین استراتوسفری در مدیریت امداد و نجات کشور

در دهه اخیر سنجش از دور فضایی نقش خود را به عنوان یک فنآوری موفق و قدرتمند در عرصه مدیریت بحران بویژه در مراحل قبل از بحران (ارزیابی مخاطرات و خطر پذیری) و بعد از بحران (بازتوانی و بازسازی) نشان داده است. اما هنوز در مرحله حین بحران (پاسخ) قادر به ارائه اطلاعات بموقع جهت مانیتورینگ عملیات های امداد و نجات بویژه در خصوص بلایای طبیعی زلزله، سیل و آتش سوزی جنگلها نمی باشد. در این خصوص سنجش از دور هوایی راهکار و جایگزینی مناسب جهت برآوردن این نیاز ضروری و حیاتی می باشد. اما از آنجائیکه استفاده از سکوهای هوایی سرنشن دار (هواپیما، بالگرد) دارای محدودیت هایی از قبیل مانیتورینگ پیوسته، خطرات جانی، هزینه های بالا، پوشش تصویربرداری کم و ترافیک هوایی می باشند، سکوهای هوایی بدون سرنشین در ارتفاعات بالا (لایه استراتوسفر) گزینه کاملا مناسبتری می باشند. مقاله حاضر یک معماری پیشنهادی جهت بکارگیری منظومه ای از پرنده های بدون سرنشین استراتوسفری با سنجنده های تصویربرداری با قدرت تفکیک مکانی بالا (شامل پنکروماتیک، چندطیفی و راداری) و ارتباطات مخابراتی مناسب جهت مدیریت اثربخش امداد و نجات کشور ارائه می نماید. با ایجاد این سامانه تصویربرداری ، مانیتورینگ تقریبا آنی و پیوسته بحران، در تمام مناطق کشور، در هر شرایط آب و هوایی، در تمام شبانه روز، با هزینه کم و بدون خطرات جانی میسر می گردد.

کلیدواژه ها:

امداد و نجات ، پرنده های بدون سرنشین استراتوسفری ، تصویر برداری ، سنجش از دور ، مدیریت امداد و نجات