طبقه بندی و مدیریت ساختمانهای یک منطقه بر اساس شاخص خرابی

در این مقاله راهکار مناسب برای طبفه بندی و مدیریت ساختمانهای یک منطقه بر اساس شاخص خرابی کل منطقه ارائه شده است. شاخص خرابی کلی در بر گیرندۀ شاخص خرابی ساختمانهای یک منطقه و شاخص خرابی شریانهای حیاتی منطقه شامل شبکه های آب، گاز، برق و مخابرات می باشد. در برآورد شاخص خرابی کلی مواردی دیگر از جمله تأخیر در کمک رسانی می تواند بصورت آیتمی در مدیریت بحران و شاخص خرابی-مدیریتی مؤثر در برآورد این شاخص است. حتی چنانچه موارد ذکر شده نیز قابل کنترل باشند، همواره عوامل غیرقابل پیش‌بینی همچون شکسته شدن سدها، پل‌ها و نشت مواد رادیواکتیو از نیروگاههای اتمی و غیره وجود دارند که لازم است در یک بازه جداگانه و تحت نام عوامل پیش‌بینی نشده قرار گیرند. برای مطالعۀ موردی ناحیه ای از شهرداری منطقۀ 8 تهران مبنای نظر قرار گرفته است. نتایج نشان می دهند که در برآورد شاخص خرابی کلی، خرابی آنی ساختمانها در حدود 52 درصد مؤثر و بازۀ دوم که در برگیرندۀ خرابی شریانهای حیاتی می باشد 18 درصد و تأخیر در کمک رسانی در حدود 22 درصد و عوامل غبر مترقبه در حدود 8 درصد مؤثر می باشند.

کلیدواژه ها:

بازۀ اول ، زلزله ، شاخص خرابی