ارزیابی و افزایش خدمات آمبولانس با نظریه صف کردن در بحران

خدمات آمبولانسی باید تا جایی که ممکن است بسیار سریع ، وسیله را به محل اورژانس پزشکی بفرستد .از آنجایی که این خدمات موقعیت‌های مرگ و زندگی را بررسی می‌کنند در این مطالعه و تحقیق ، روش کا ستن زمان خدمات آمبولانس برای مواقع بحران بیان می شود. هدف: در این مطالعه وتحقیق خدمات آمبولانس در مواقع اورژانسی (مانند زلزله) را در بخشهای پارامترهای عملکرد اصلی آن و متغیرهای تصمیم استراتژیک شرح می‌دهیم . روش کار: با کمک تئوری صف ، ‌شاخصهای اجرایی کلیدی (KPI) را محاسبه می‌کنیم که به مدیر و بیمار مربوط است . ما از اینها برای عملکرد خدمات آمبولانس استفاده می‌کنیم . ابتدا ارزیابی می‌کنیم که آیا عملکرد قبلی با منابعی که مستقر شده سازگار است . سپس تأثیر برخی از اصلاحات عملی را برآورد می‌کنیم مانند حذف زمان یا توسعه دادن مجموعه . بالاخره ، پوشش جغرافیایی پایگاهها را بهینه سازی می‌کند. بحث و نتیجه گیری: در مقالات مطالعه شده تا سال 2006 که توسعه و پیشرفت آمبولانسهای اورژانسی را بوسیله میانگینی از مدل hypercube تجزیه وتحلیل میکند میانگین زمان پاسخ یا واکنش این سیستم بین 11.4 تا 13.6 دقیقه بعلاوه زمان آماده سازی آمبولانس است. در تحقیقات مطالعه شده و تکمیلی در مقاله سال 2007 این زمان بین 8.6 تا 10.6 تقلیل یافته و زمان آماده سازی آمبولانس نیز 2 دقیقه میباشد که نزدیک به گزارشات استاندارد است . نتیجه می‌گیریم که اصطلاحات ساده ریاضی برای ارزیابی و بهبود عملیات مفید است .

کلیدواژه ها:

آمبولانس ، اورژانس ، بحران ، نظریه صف کردن