نقش مشارکت مردمی در مدیریت بحران (با نگاهی به رویکرد مدیریت شهری تهران در جلب مشارکت های مردمی)

از دیدگاه جامعه شناسی‌، مشارکت به معنای احساس تعلق به گروه و شرکت فعالانه و داوطلبانه در آن که به فعالیت اجتماعی منجر می‌گردد، حائز اهمیت است. از این نظر، مشارکت، فرآیند سازمان یافته‌ای است که فرد در آن به فعالیتی ارادی و داوطلبانه دست می‌زند (وفایی، 1389). موضوع مشارکت مردم در مدیریت بحران نیز از جمله موضوعات مطرح در علم مدیریت بحران است، این مشارکت با هدف بالا بردن توان و قدرت اجرایی دستگاه های موظف درمراحل مختلف مدیریت بحران می باشد.دراین مقاله که چالشها، اقدامات و الگوهای اجرایی آن در حوزه عملکردی مدیریت شهری تهران مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است، پس از بررسی سوابق مطالعات و اقدامت اجرایی صورت گرفته و بحث در زمینه نقش مشارکت مردم در مدیریت بحران، دیدگاه های نظری مطرح مورد بررسی قرار گرفته همچنین با اشاره به الگوهای مشارکت مردم در شهرها، سیر تحول قوانین، مطالعات و برنامه های اجرایی مدیریت شهری تهران مورد بررسی قرار گرفته است. در نهایت راهکارهای اجرایی در زمینه بکارگیری از این توان برای کاهش آسیب پذیری و مقابله با حوادث و سوانح ارایه گردیده است. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا توصیفی و تحلیلی است و برای جمع آوری اطلاعات و داده ها از روش اسنادی (کتابخانه ای) استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

مدیریت بحران ، مشارکت ، نیروهای مردمی ، برنامه ریزی شهری