برنامه ریزی الگوهای اسکان موقت پس از زلزله احتمالی منطقه ورامین با تاکید بر گروه های اجتماعی

اسکان موقت به عنوان یکی از متداول ترین شیوه های تامین مسکن افراد بی خانمان به حساب می آید که در چرخه تامین سرپناه پس از سانحه ،بلافاصله پس از تامین سرپناه اضطراری و پیش از عملیات بازسازی مطرح می گردد.اینشیوه از سکونت گرچه در یک برهه زمانی خاص مطرح شده و با گذر زمان کارکرد اصلی خود را ازدست می دهد، اما فرآیند برنامه ریزی آن با توجه به مفهوم عام مسکن (پاسخگویی به مهمترین نیازهای انسان نظیر تامین سرپناه،خلوت،امنیت،آرامش روحی و روانی و..) بسیار حائز اهمیت می باشد و از آن جهت با اهمیت تر میشود که برنامه ریزی انواع الگوهای اسکان موقت از نظر گروه های مختلف اجتماعی(زنان،مردان وسالمندان) باشد.این تحقیق که با هدف برنامه ریزی الگوهای اسکان موقت پس از زلزله احتمالی منطقه ورامین با تاکید بر گروه هایاجتماعی تدوین گردیده است در ابتدا به بررسی و مطالعه ادبیات اسکان و الگوهای رایج در اسکان موقت و اصول و دیدگاه های موجود در سکونتگاه های موقت پرداخته و ۵۴ شاخص در قالب ۴ معیار اصلی شناسایی گردید و برای تحلیل آماری و گرافیکی از نرم افزارgisاستفاده شد و داده های مورد نیاز بر پایه ١٨۶ پرسشنامه در منطقه ورامین گردآوری شده وسپس باspss تحلیل شده و میزان اولویت هریک از شاخص ها برای هر کدام از این گروه ها مشخصشده است و در نهایت با توجه به وزن داده شده به هر شاخص توسط کارشناسان بحران امتیاز نهایی هر یک از گونه های اسکان موقت( ۶ نوع مختلف) مشخص می شود (اسکان در خانواده پذیرا یا مراکز مجموعه ای یا کمپ های برنامه ریزی شده و...).آسیب پذیری گروه های اجتماعی از اهداف اصلی این پژوهش است .نتیجه نهایی بر اساس ارائه راهکارهای لازمجهت کارایی بیشتر اسکان های موقت می باشد و در ضمن با توجه به روش ها و شاخص های گزینش شده سکونت در خانواده پذیرا مناسب ترین نوع اسکان و اولویت اول تمامی گروه ها شناسایی شد

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی ، اسکان موقت ، گروه های اجتماعی ، منطقه ورامین ، زلزله