تحلیلی بر مدل های ارزیابی آسیب پذیری شهرها در برابر مخاطرات طبیعی

به دلیل شدت یافتن روند گسترش شهرها و تمرکز جمعیت و سرمایه در آنها، اهمیت خطر زلزله در کشور ما بیشتر شده است. شناسایی میزان آسیب پذیری اجزا و عناصر شهری با استفاده از مدل ها و روش های موجود اولین گام در زمینه تبیین روش های کاهش آسیب پذیری شهرها است. به عبارت دیگر تبیین مدل و الگوریتمی که به وسیله آن بتوان به تحلیل و ارزیابی آسیب پذیری شهر در برابر زلزله پرداخت، دارای اهمیت و فواید زیادی است، که علاوه بر این که سبب پیش بینی خسارات و تلفات انسانی میشود، موجب میشود که؛ اقدامات لازم برای کاهش آسیب پذیری در برابر زلزله صورت گیرد که دارای اهمیت زیادی برای واکنش های اضطراری و مدیریت برنامه ریزی بحران است. هدف اصلی در این تحقیق، تعیین چارچوبی از تکنیک های مورد استفاده در ارزیابی آسیب پذیری شهرها در برابر زلزله می باشد. با توجه بهمخاطرات طبیعی، کشورهای توسعه یافته مانند ایالات متحده امریکا و ژاپن در مرکز نوآوری و کاربرد مدل ریسک پذیری قرار دارد. بیشتر متدولوژی های مربوط به تخمین ریسک در ایالات متحده امریکا در دو دهه قبلی اتفاق افتاده است. ا در این مطالعه ، مزایا، معایب، ویژگی ها وکاربرد روشهای ارزیابی آسیب پذیری شهرها در برابر زلزله و سوانح طبیعی بررسی وسپس بر اساس پژوهش های کتابخانه ای، معیارهایی کلی جهت مقایسه این روش ها درنظر گرفته شدند و نهایتا روش های مذکور بر اساس معیارها و با توجه به نتایج حاصله با یکیدیگر مقایسه شدند. نتایج مطالعه حاکی از ان است که روش hazus از کارایی و قابلیت بیشتری در ارزیابی آسیب پذیری شهرها در برابر زلزله برخوردار می باشد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، تکنیک های ارزیابی آسیب پذیری ، HAZUS ، مخاطرات طبیعی ، زلزله