بررسی مولفه های مؤثر بر تابآوری سازمانی در زمان بحران

امروزه باتوجه به رشد فزاینده منابع متمرکز شهری رویکردهای متفاوتی ازاقتصادمنابع انسانی اکولوژی و اجتماع شکل گرفته است وباتوجه به پیچیدگی های ناشی ازتجمیع عوامل همواره مبانی جدیدی را به منظور مدیریت آن ایجادمینماید که دراین میان اهمیت مساله سبب توجه جدی به مدیریت و تاب آوری کلانشهرها درزمان بحرانهای ناشی ازعوامل مختلف شده است به منظور مقابله با حالتهای به وقوع پیوسته شروع سده حاضر نقطه عطفی درجریانات مدیریت بحران بوده و نگرشها ازمدیریت بحران به مدیریت خطروتاب آوری شهرها تغییرکرده و مدلهای متعدد تاب آوری دراین سالها ارایه شده اند علیرغم تفاوت های مفهوم یدراین مدلها تاب آوری سازمانی - نهادی همواره ازجمله مهمترین ابعادشهرهای تاب آور به حساب آمده است براین اساس هدف ازاین تحقیق تدوین مولفه های موثر جهت سنجش میزان تاب آوری سازمانی - نهادی کلانشهرها رشت درمواجهه با مخاطرات می باشد جهت دستیابی به این هدف تاب آوری سازمانی - نهادی شرکت آبفای گیلان مورد ارزیابی قرارگرفت براساس یافته های حاصل ازتحقیق تاب آوری سازمانی - نهادی درسه مولفه اگاهی موقعیتی آسیب پذیری های کلیدی و ظرفیت تطابق پذیری قابل سنجش بوده که سازمان مورد مطالعه به عنون متولی مدیریت بحران درهرسه مولفه دارای کیفیت متفاوتی می باشد همچنین درتحقیق حاضر معیارهای موثر درتاب آوری سازمانی نهادی بااستفاده ازمدل ahp اولویت بندی شده و درنهایت پیشنهاداتی به منظور افزایش تاب آوری سازمانی ارایه شدها ست

کلیدواژه ها:

تاب آوری سازمانی ، زمان بحران ، مولفه های تاب آوری ، AHP