تحلیلی بر رخداد تغییر اقلیم و خشکسالی در ایران طی 03 سال گذشته با نگاهی به مسئله مهاجرت به حاشیه کلان شهرها

تغییر اقلیم در مفهوم کلی عبارتست از تغییرات طولانی مدت در توزیع آماری الگوهای آب و هوایی در یک دوره مشخص زمانی که میتواند منجر به طیف گستردهای از تبعات گوناگون آب و هوایی در مناطق تحت تاثیر گردد. از جمله این تبعاتو پیآمدها بدون تردید وقوع خشکسالیهای فراگیر و گسترده میباشد. ویژگیها و اثرات خشکسالی از قبیل شدت، مدت و بزرگی آن از محلی به محل دیگر متفاوت است. در مناطق خشک و نیمه خشک، اثرات کمبود بارندگی بر روی منابع آب بهسرعت آشکار میشود.به بیان دیگر در مناطقی که به طور طبیعی دارای محدودیت منابع آب هستند، بروز خشکسالیتأثیرات منفی بیشتری به دنبال داشته و حتی میتواند به بحران منتهی شود. مطالعات موجود نشان میدهند که در گذشته برخی خشکسالیها به طور محدود و بعضا گسترده، کشور را با شدتهایمتفاوت در بر گرفته و باعث بروز خسارتهای فراوان به محصولات کشاورزی و دامی مناطق روستایی شده و مهاجرت دسته جمعی روستائیان به شهرها را به دنبال داشته است. حاشیه نشینی شهرهای بزرگ یکی از عوارض این مهاجرت استکه هزینههای بسیار سنگینی را بر جامعه و کشور تحمیل میکند. نتایج سرشماریها نشان میدهد که برخی از روستاهای کشور در اثر اینگونه خشکسالیها خالی از سکنه شدهاند. وقوع پیاپی خشکسالیهای شدید و بلند مدت بویژه در مناطق حساس و شکننده موجب زیانهای شدید اقتصادی و اجتماعی میشود. بررسی وضعیت تغییر اقلیم و خشکسالی در سالهای گذشته میتواند کمک شایان توجهی به مدیریت آن نماید. در این بررسی با مطالعه شرایط تغییر پارامترهای اقلیمی و خشکسالی کشور طی 03 سال اخیر و بررسی مهاجرت صورت گرفته به حاشیه کلان شهرها طی سالهای 1031 تا 1033 سعی شده است تا به ابهامات موجود در رابطه با فراوانی رخداد خشکسالی طی سه دهه گذشته و تاثیر آن بر تخلیه روستاها پاسخ داده شود. برای این منظور از شاخصی به نام شاخص استاندارد شده بارش ) SPI ( که یک شاخص شناخته شده جهانی برای پایش خشکسالی است استفاده شده است

کلیدواژه ها:

تغییر اقلیم ، خشکسالی ، SPI ، مهاجرت