ارائه یک روش کارا مبتنی بر محاسبات ایمنی به منظور حل مسئله NP-کامل برنامه ریزی خط سیر سکوهای پرنده خودکار در محیط های مقید

در سال های اخیر، سکوهای پرنده بدون سرنشین مجهز به سیستم خودکار ناوبری، در کاربردهای مختلفی از قبیل مدیریت بحران، سنجش از دور، امداد و نجات، مراقبت، شناسایی و رهگیری تارگت به کار گرفته شده اند. اهمیت بکارگیری هواپیماهای خودکار بدون سرنشین به عنوان سکوی حامل سنجنده و نقش آن در توسعه صنایع هوا فضا نشان می دهد که برنامه ریزی انعطاف پذیر و بهینه خط سیر پرواز سکوهای پرنده با توجه به قیود مکانی- زمانی امری ضروری جهت هدایت و دستیابی به ناوبری خودکار می باشد. از این رو، این مسأله نیازمند تحلیل مکانی- زمانی جامعی از پارامترهای موثر در خط سیر سکو، توسعه الگوریتم های کارا و راهکارهای علمی و عملی جهت برنامه ریزی و ناوبری بهینه و خودکار می باشد. در این مقاله با استفاده از محاسبات ایمنی ، مسئله ریاضی بهینه سازی خط سیر 3 بعدی سکوی پرنده حل شده و عملکرد این روش با عملکرد الگوریتم های ژنتیک و توده ذرات مقایسه می شود. در پایان با تحلیل پیاده سازی ها، نتایج تحقیق ذکر می شود.

کلیدواژه ها:

بهینه سازی خط سیر ، سکوهای پرنده بدون سرنشین ، الگوریتم های تکاملی ، محاسبات ایمنی