اولویت بندی پروژه های سازمان با بکارگیری مدلی تلفیقی از تکنیک های تصمیم گیری چند معیاره فازی

شرایط پیچیده کاری و دخالت بسیاری از پارامترهای تاثیرگذار بر موفقیت پروژه از یکسو و وابستگی و اثراتی که پروژه های سازمان بر یکدیگر دارند از سوی دیگر باعث شده است تا مبحث اولویت بندی پروژه ها از اهمیت ویژه ای برخوردار گردد. سازمان های پروژه محور در سال های اخیر رویکرد خود را از مدیریت پروژه محوری به سمت مدیریت سبد پروژه سوق داده اند. در این شرایط است که سازمان ها باتوجه به محدود بودن منابع، درپی استفاده از سیستم هایی هستند که از یک سو بتواند پاسخ گوی مدیریت پروژه های موجود در سازمان باشد و از سوی دیگر بتواند استراتژی های بلندمدت سازمان را به نحوی مناسب در مدیریت مذکور دخیل کند. پیچیدگی پروژه خصوصیتی از پروژه است که حتی در زمانی که اطلاعات کامل و معقولانه ای درباره پروژه داریم این امکان وجود دارد که فهم، پیش بینی و تحت کنترل در آوردن رفتارهای آن دشوار باشد. پیچیدگی پروژه تاثیر مستقیمی در مدت زمان انجام و هزینه پروژه دارد. برای جلوگیری از ضررهای مالی و اعتباری حاصل از پیچیدگی، نیاز است که پیچیدگی پروژه های مختلف را شناخت و آنها را ارزیابی کرد تا با آگاهی کامل از میزان این مشخصه زمان و قیمت مناسبی را برای انجام پروژه ارائه داد. پژوهش حاضر درصدد است نخست ضمن شناسایی معیارها و زیرمعیارهای موثر ، به ارزیابی پروژه ها با استفاده از روش های تصمیم گیری چندمعیاره فازی تحت شرایط عدم قطعیت بپردازد. از آنجا که اصولا وجود عدم قطعیت جزء لاینفکی از امر تصمیم گیری می باشد لذا در این مقاله برای مقابله با کاستی های موجود در روش های قطعی، از منطق فازی استفاده می گردد. در انتها، مدل پیشنهادی برای ارزیابی و رتبه بندی پروژه ها در یک شرکت پروژه محور به کار گرفته شده است.

کلیدواژه ها:

اولویت بندی پروژه ، رویکرد فازی ، فرآیند تحلیل سلسله مراتبی فازی ، تکنیک ویکور