بررسی رابطه بین روابط انسانی مدیران بر انگیزش پیشرفت کاری کارکنان سازمان آموزش و پرورش استان سیستان و بلوچستان

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین روابط انسانی مدیران بر انگیزش پیشرفت کاری کارکنان سازمان آموزش و پرورش استان سیستان و بلوچستان می‎باشد. روش پژوهش توصیفی همبستگی است. جامعه آماری برابر 1323 نفر (337 زن و 986 مرد) از کارکنان آموزش و پرورش مناطق 33گانه استان سیستان و بلوچستان بوده که با استفاده از جدول مورگان و به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای 300 نفر (78 زن و 222 مرد) به عنوان نمونه انتخاب شده اند. ابزار جمع آوری اطلاعات برای متغیر روابط انسانی مدیران (پرسشنامه روابط انسانی مدیران تهیه شده توسط سرلک (1390)) دارای روایی صوری و دارای پایایی آلفای کرونباخ 0/81، برای متغیر متغیر انگیزش پیشرفت کاری (پرسشنامه محقق ساخته انگیزش پیشرفت کاری براساس لوداهل و کیچنر (1997)) دارای روایی صوری و دارای پایایی آلفای کرونباخ 0/70 انتخاب شدند. و اطلاعات با استفاده از روش آمار توصیفی و آزمون آماری استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون) در نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تحقیق نشان‎ می دهد که بین روابط انسانی مدیران و مولفه های آن با انگیزش پیشرفت کاری و مولفه های آن رابطه مثبت معنادار وجود دارد.

کلیدواژه ها:

روابط انسانی مدیران ، انگیزش پیشرفت کاری