تأثیرمدیریت کیفیت جامع در خلاقیت و نوآوری

در عصر حاضر برای بقاء و پیشرفت و حتی حفظ وضع موجود، باید جریان نوجوئی و نوآوری را در سازمان تداوم بخشید تا از رکود و نابودی آن جلوگیری شود (الوانی، 1383: 223). سازمان در مسیر تطبیق خود با تغییرات، ناگزیر از تقویت فرآگردهای خلاقیت و نوآوری است؛ زیرا به مرور زمان، سازمان های غیر خلاق از دور خارج می شوند یا مجبور می شوند سیستم خود را اصلاح کنند. در واقع، بروز تغییرات محیطی و اثر آن بر واحدهای خدماتی و تولیدی، ضرورت ایجاد تغییر در آنها را اجتناب ناپذیر می سازد. این تغییر ممکن است در کیفیت محصولات و خدمات، فن آوری، ساختار، فرآیند، سهم بازار، روابط کارگری یا هر قسمت دیگر سازمان رخ دهد (رضائیان،1384: 103). خلاقیت و نوآوری لازمه تفکر کیفیت گرا می باشد و مدیران کیفی گرا به دلیل اینکه می خواهند به افق های جدید علمی و تولیدی برسند، خودشان خلاق بوده و کارکنان خلاقی نیز پرورش می دهند (سلطانی، پورسینا، 1386: 21). مدیریت کیفیت جامع، سیستمی است که هدف اصلی آن افزایش کیفیت می باشد. این سیستم، شامل هشت اصل می باشد. رعایت کردن اصل سوم این سیستم یعنی مشارکت کارکنان موجب می گردد توانایی های بالقوه و بالفعل کارکنان مزیت سازمان محسوب گردد. ایجاد انگیزه،‌ تعهد و مشارکت کارکنان نسبت به سازمان؛ خلاقیت و نوآوری در پیشبرد اهداف سازمان را به ارمغان خواهد آورد (کمیته فنی 176 ایزو، 2008). برای استقرار این سیستم روش های گوناگونی وجود دارد. از جمله این روش ها می توان به استانداردهای ایزو سری 9000 اشاره نمود که در ایران به روشی متداول برای استقرار این سیستم شهرت یافته اند.

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، نوآوری ، مدیریت کیفیت جامع