کارکرد روانشناختی رنگ ها در دیوان ناصرخسرو

رنگ به عنوان برجسته ترین و نمودارترین عنصردرحوزه محسوسا ت از دیر باز تاکنون موردتوجه انسان بوده وهمواره روح و روان آدمی را مسحور قدرت نافذ خویش نموده است. رنگ، مایه آرایش جهان آفرینش و نمایانگر قدرت نقاش زبر دست هستی است. امروزه به عقیده بسیاری از بزرگان ادب و هنر جهان، رنگ، مهمترین عنصر دربروز خلاقیت های هنری است. از آنجا که شعر، گزینش واژه هایا به تعبیر دقیقتر، نقاشی با واژه هاست، بی گمان انتخاب رنگها در عرصه هنرمندی شاعرنمی تواند بی تاثیر باشد و انتخاب آگاهانه یا ناآگاهانه هررنگ ازسوی شاعر، بیانگر دیدگاه وی نسبت به هستی و پدیده های آن محسوب می گردد. دقت نظر در میزان بسامد واژگان رنگین در آثار هر شاعر می تواند ما را به بسیاری از ویژگیهای اخلاقی و رفتاری شاعر و همچنین لایه های زیرین جهان بینی وی رهنمون سازد. ناصرخسرو از شاعرانی است که از عنصر رنگ در سروده های خویش بهره ای آگاهانه جسته است. اشعار او سرشار از تصاویر رنگی مربوط به طبیعت، تصاویر اجتماعی و سیاسی و حوادث و امور حاکم بر جامعه است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که رنگ سیاه از پربسامدترین رنگ ها در اشعار ناصرخسرو است و ناصرخسرو فضای استبداد و خفقان روزگار خودش را در لوای این رنگ به تصویر کشیده است.

کلیدواژه ها:

رنگ ، روان شناسی رنگ ها ، ناصرخسرو ، دیوان اشعار