تاثیر تفاوتهای ویرایش دوم و سوم آئین نامه 2800در طراحی و نحوه بهسازی لرزه ای قابهای خمشی بتن مسلح

بیمارستان ها، درمانگاه ها و مراکز بهداشتی و درمانی از مهمترین مراکز امدادرسانی به زلزله زدگان، بلافاصله بعد از وقوع زلزله، محسوب می شود. متاسفانه در طراحی اجرای بسیاری از اینگونه ساختمان ها، استاندارد 2800 به طور مطلوب اعمال نشده است. به همین دلیل است که در زلزله های گذشته بیمارستان ها متحمل آسیب های بسیاری شده اندف و این در حالی است که بیمارستان ها باید آخرین ساختمان هایی باشند که دچار خسارت می شوند. از آنجا که بسیاری از بیمارستانها قدیمی هستند و بر اساس آیین نامه طراحی نشده اند یا بر اساس ویرایش های قدیمی آیین نامه طراحی شده اند، تداوم خدمت رسانی آنها پس از زلزله مورد تهدید است. بنابراین، تشخیص آسیب پذیری در تعیین توانایی سازه ای آنها، برای مقابله با زلزله امری ضروری است. ارزیابی آسیب پذیری، تعیین استاندارد یا سطح خسارات مورد انتظار در امکانات و عملکرد یک بیمارستان تحت حادثه ای خاص می باشد. بنابراین برای شروع یک ارزیابی آسیب پذیری حادثه یا حوادثی به عنوان نمونه باید مشخص شوند. در مورد زلزله تعیین مشخصات حادثه ای که در طول عمر مفید بیمارستان می تواند اتفاق بیفتد بسیار ارزشمند است . تحقیقات بین المللی روش های مختلفی برای هدایت تحلیل آسیب پذیری لرزه ای ساختمانها مطرح می کنند. به طور کلی روش ها به دو دسته کیفی و کمی تقسیم می شوند. این دو روش ارزیابی به اضافه روش های بهسازی لرزه ای در این مقاله مورد بحث و بررسی قرار خواهند گرفت.

کلیدواژه ها:

زلزله ، بیمارستان ، بهسازی لرزه ای ، ارزیابی آسیب پذیری