بررسی میزان آرماتورهای محصورکننده جهت رفتار شکل پذیر ستونهای بتن مسلح

با توجه به اینکه بیشتر نقاط ایران در منطقه ای با شدت لرزه خیزی زیاد واقع شده اند ، رعایت ضوابط ویژه برای طراحی در برابر زلزله الزامی می باشد. یکی از اجزای مهم سازه که نقش کلیدی در پایداری سازه در هنگام زلزله ایفا می کند ستونها می باشند، به همین خاطر در فصل 20 آیین نامه آبا ضوابط خاصی برای طراحی ستونها با شکل پذیری متوسط و زیاد ارائه شده است. که شامل آرماتور گذاری عرضی ویژه در ناحیه بحرانی ستونها می باشد. در این مقاله با استفاده از آنالیز ممان انحنا و کمک گرفتن از مدل بتن محصول شده مندر توسط برنامه SAP 2000 میزان شکل پذیری انحنایی ستونهای بتن مسلح که تحت نیروی محوری ثابت و لنگر خمشی یکنواخت قرار گرفته اند بررسی می شوند. در این بررسی ستونهایی با سطح مقطع مربع و دایره با ضخامت های متغیر از پوشش بتن و همچنین ستونهایی با نسبتهای سطحی متفاوت از آرماتور طولی و همچنین بتن، آرماتورهای طولی و عرضی با مقاومتهای متفاوت مورد ارزیابی قرار گرفته اند و تاثیر هر کدام بر میزان آرماتور عرضی مورد نیاز جهت رسیدن به شکل پذیری انحنایی مربوطه مورد بررسی قرار گرفته است. رازیابی صورت گرفته نشان دهنده لزوم وارد ساختن میزان نیروی محوری و همچنین مقاومت و نسبت سطحی آرماتورهای طولی در میزان آرماتروهای عرضی جهت رسیدن به یک شکل پذیری مشخص می باشد که در حال حاضر هیچ اشاره ای به آنها در آیین نامه آبا نشده است.

کلیدواژه ها:

آرماتور عرضی ، محصور شدگی ، ستون بتن مسلح ، شکل پذیری