ارزیابی، حفاظت و مقاوم سازی پل های قوسی بنایی غیرمسلح تبریز مطالعه موردی روی پل منصور

ایران کشوری است که بر روی گسل آلپ - هیمالیا قرار گرفته و همواره شاهد وقوع زلزله های مهیب و مخربی بوده که جان هزاران نفر را به خطر انداخته است. در این میان تاریخ شهر تبریز بالاخص یادآور شمار متعددی از این رویدادهای طبیعی ناگهانی می باشد که در مواردی حتی موجب زیر و رو کردن این شهر عظیم گشته است. ضررهای ناشی از زلزله صرفا منحصر به هنگام وقوع آن نیست، بسیاری از مرگ و میرها و تلفات، ناشی از عدم امداد رسانی به مقوع به منظور نجات زیر آوار ماندگان و یا اخفای آتش سوزی های ناشی از جرقه ها، به هنگام رخداد زلزله می باشد. با بهبود شریان های ارتباطی شهری می توان شمار قربانیان را به میزان قابل توجهی کاهش داد. شهر تبریز که در عین حال شهری باستانی و تاریخ آن شاهد دوران های باشکوهی است دارای ساختمان های تاریخی قابل توجهی نیز می باشد. حفظ این ابنیه وظیفه‌ی همگان است تا بدان وسیله در حفظ هویت خویش کوشا باشند. لذا در این مقاله سعی بر آن است تا علاوه بر حفظ ساختار و مقاوم نمودن سازه پل های تاریخی موجود در شهر، در عین حال لزوم انجام این اقدامات همراه با فلسفه مرمت و توجه به منشورهای بین المللی در این زمینه جلب گردد. بنابراین بر اساس روندی سیستماتیک ابتدا آسیب های وضع موجود و عوامل مخل ایجاد کننده آنها شناسایی و پس از بررسی های آزمایشگاهی بر روی مصالح خاص پل منصور، و در عین حال بهره گیری از تجارب پیشینیان و موارد مشابه انجام گرفته در جهان، راهکارهای مرمتی و تعمیراتی متناسب با منشورهای مرمتی ارائه گشته است.

کلیدواژه ها:

پل های قوسی بنایی غیر مسلح ، حفاظت ، مقاوم سازی ، شریان حیاتی ، زلزله خیزی شهر تبریز.