مدیریت ریسک رشته درمان به وسیله رتبه بندی شرکت های بیمه

بیمه های درمانی تکمیلی در شرکت های بیمه ای بازرگانی قدمتی حدود 3 دهه دارد. اگر چه فعالیت دو سازمان بزرگ درمانی یعنی سازمان تامین اجتماعی و خدمات درمانی از دهه های 20 و 30 شمسی از شرکت بیمه ایران آغاز گردید، ولی حدود 5 دهه بعد، به علت ضرورت های اجتناب ناپذیری بخشی از پوشش های درمانی موسوم به بیمه های تکمیلی درمان از طرف شرکت های بیمه بازرگانی عرضه شد، به طوریکه سهم آن رشته در بعضی از شرکت های بیمه تا 40 درصد پرتفوی شده است. شرکت های بیمه با ارایه طرح های مختلف کمک قابل توجهی به توسعه درمان و رفع محدودیت های اشخاص اعمال نموده اند به طوری که تقریبا بیمه درمان تکمیلی در اغلب سازمان ها و بنگاه های بازرگانی، خدماتی و ... برای کارکنان و خانواده آنها تهیه می شود. در این مقاله هدف آن است که پرتفوی شرکت های بیمه در رشته درمان مورد تجزیه و تحلیل قرارگیرد تا بتوان برای مدیریت ریسک این رشته برنامه ریزی های دقیق تری اعمال نمود. برای تحقق این امر بااستفاده از آمار و اطلاعات رسمی مندرج در سالنامه آماری بیمه مرکزی ج.ا.ایران و کسب نظرات متخصصین و خبرگان این رشته در صنعت بیمه، داده های مناسب انتخاب و پس از تجزیه وتحلیل و استفاده از روش های تصمیم گیری چند معیاره ( تاپسیس ) رتبه بندی شرکت ها از نظر شاخص های تعیین شده، انجام شد. نتایج حاصل حاکی از آن است که 5 عامل مهم در رده بندی شرکت های بیمه که به مدیریت ریسک و مدیریت آن رشته کمک می نماید شامل ضریب خسارت، سهم خسارت از پرتفوی شرکت، خسارت پرداخت شده، حق بیمه تولیدی و سهم خسارت از کل پرتفوی بازار می باشد.

کلیدواژه ها:

مدیریت ریسک ، درمان تکمیلی ، رتبه بندی ، تصمیم گیری چند معیاره ، روش تاپسیس