بررسی روندها و عوامل تهدیدات نظامی آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران

تهدید نظامی هنوز اصلی ترین تهدید برای دولت ها محسوب می شود. زیرا همه اجزاء دولت، اعم از حاکمیت، سرزمین و نهاد دولت و از سویی دستاوردهای صنعتی، اقتصادی و تمدنی جامعه را مورد هدف قرار می دهد. از سوی دیگر برخلاف مباحث مربوط به نگرش های ایده آلیست ها، در نگاه واقع گرایان نوکلاسیک هنوز عنصر نظامی تا چشم انداز قابل تصور به عنوان یک عنصر حیاتی در میزان قدرت ملی نقش آفرینی می کند. بر این اساس به منظور شناخت تهدیدات نظامی متوجه جمهوری اسلامی ایران از سوی آمریکا، در این مقاله به روش توصیفی تحلیلی و با بررسی اسناد و مدارک موجود و مطالعه موردی - 16 مداخله نظامی آمریکا از سال 1947 و پس از پایان جنگ جهانی دوم تا زمان حاضر؛ روند تصمیم گیری و نحوه پیاده سازی تهدید نظامی احصاء شده و در قالب نمودار برای 8 مورد که قابل تطبیق با حوزه تهدید جمهوری اسلامی ایران یا منافع امنیت ملی آن است ترسیم شده است. نتایج بدست آمده به روش مصاحبه دلفی با خبرگان مورد تکمیل و مورد تایید قرار گرفت. در نتیجه روشن می شود که آمریکا در مداخلات کوچک یکجانبه گرایی و در مداخلات بزرگ ایجاد اجماع جهانی و ملی را دنبال می نماید و در صورت کسب برآورد از عدم موفقیت و یا پیروزی سریع اقدام به حمله یا مداخله نظامی نمی کند. بر این اساس اگر قدرت و توانایی دفاع بازدارنده یا بازدارندگی همه جانبه در جمهوری اسلامی ایران در سطح مناسبی قرار داشته باشد و یا گزینه های راهبردی متعدد و ظرفیت گسترده ای برای پاسخگویی در اختیار داشته باشد سطح تهدیدات نظامی آمریکا کاهش می یابد.

کلیدواژه ها:

تهدید نظامی ، حمله نظامی آمریکا ، امنیت ملی ، واقع گرایی نوکلاسیک