اثر استفاده از تکنولوژی های نوین در تشخیص نیاز آبی و مدیریت مزرعه مطالعه موردی: دشت نوق رفسنجان

علی رغم رشد چشمگیر در علوم مختلف حوزه فناوری اطلاعات و اینترنت اشیاء، کمبود سیستم های هوشمند که بتوانند اهداف کلان حوزه آب کشور از قبیل: مدیریت عرضه و تقاضا، مدیریت یکپارچه منابع، پایش تغییرات اقلیم، کشاورزی مدرن و ... را تامین کنند، به شدت احساس میشود. یکی از دلایل این امر، استفاده از سیستم های سنتی و چالش های فراوانی است که در مسیر توسعه و تجمیع آنها وجود دارد. ازآنجاکه مسیله کشاورزی یکی از مسایل مهم کشور تلقی میشود و با توجه به دشوار و کم بازده بودن روش کشاورزی سنتی میتوان با بکارگیری فنهای مهندسی نرمافزار و تلفیق آن با ابزاری های مکانیکی سیستمی ایجاد کرد که روش های سنتی کشاورزی را به روش های نوین تبدیل کند تا از طریق آن بتوان هم کیفیت و هم کمیت محصولات کشاورزی را بالا برد و هم تا حدی از بار سنگین عمل کشاورزی که بر عهده کشاورز میباشد کم کرد. به این صورت که کاربر می تواند مزرعه خود را به سامانه های هوشمند معرفی نماید و موقعیت منطقه را به وسیله GPS ثبت کند، تجهیزات و سنسورهایی ازقبیل حسگر رطوبت، حسگر دما، باد سنج، باران سنج، شیراتوماتیک و حسگر اندازه گیری سطح آب چاه و... در قالب یک سیستم واحد و همچنین تمامی اطالعات مرتبط با شرایط جوی را در خود ذخیره و آنالیز و به صورت هوشمند به مرکز پایش سیستم ارسال نماید. این اطلاعات نقش مهمی در برنامه های تحقیقاتی مانند تبخیر و عملیاتی مانند مانیتورینگ ایفا کرده و به عنوان داده های اولیه در پردازش ها و محاسبات مختلف بکار می روند و به عنوان ابزار اصلی در جهت اطالع رسانی صحیح در بخش های مختلف مانند مدیریت منابع آب و پیش بینی وضع هوا، هواشناسی کشاورزی و بسیاری موارد دیگر کاربرد دارد.

کلیدواژه ها:

سیستم های هوشمند ، کشاورزی ، نیاز آبی ، مدیریت منابع آب