بررسی توانایی یک گونه باکتریایی برتر در تجزیهزیستی هگزادکان در فاز آبی

تصفیه زیستی پسابهای صنعتی یکی از روشهای استاندارد و اقتصادی بهمنظور تصفیه آب و استفاده مجدد از آن در صنایع مختلف نفت و پتروشیمی میباشد . مواد آلی نظیر هیدروکربنهای نفتی از آلایندههای آب محسوب میشوند . در این تحقیق، هگزادکان به عنوان مدلی از سوخت دیزل در نظر گرفته شده است و توانایی باکتریهای سودوموناس ائروجینوزا ) 1310 و ) PTCC 1599 ، باسیلوس سابتیلیس ) ) ATCC 6633 و 2 باکتری جداسازیشده ( از خاکهای آلوده به نفت ) در تجزیه هگزادکان ) 5 درصد ) بهعنوان تنها منبع کربنی بررسی شده است . از میان 5 باکتری اولیه یک باکتری که در مدت زمان 8 روز در کشت لرزان با دور 200 rpm و دمای 30 ° C ، بیشترین رشد را نشان داد انتخاب گردید . برای بررسی اثر بازدارندگی هگزادکان، میزان رشد سلولی با اندازهگیری وزن خشک در محدوده صفر تا 10 درصد حجمی هگزادکان در محیط معدنی در مدت زمان 8 روز بررسی گردید و بیشترین رشد باکتری در 4 درصد حجمی هگزادکان به میزان 0 / 40 gDW Cell l -1 بدست آمد . برای بررسی رشد باکتری در این غلظت، منحنی رشد تا زمان20 روز بدست آورده شد و مقدار ماکزیمم gDW Cell l -1 توده سلولی حاصل گردید . از آنجا که بیوسورفکتانتها با کاهش کشش سطحی محیط میتوانند 1 / 98 منجر به افزایش حلالیت هگزادکان و نهایتاً سهولت تجزیهزیستی گردند، برای بررسی توانایی تولید بیوسورفکتانت توسط باکتری انتخاب شده، کشش سطحی در طول مدت آزمایش مورد اندازهگیری قرار گرفت و مشخص گردید که باکتری، تولیدکننده بیوسورفکتانت بوده و کشش سطحی محیط را پس از مدت 9 روز به حداقل مقدار مشاهده شده 41.5 mN.m -1 میرساند .

کلیدواژه ها:

تجزیهزیستی ، هگزادکان ، فاز آبی ، بیوسورفکتانت