بررسی کاهش و یا بازیابی گاز های ارسالی به مشعل

در این مقاله لزوم بازیابی گاز های ارسالی به مشعل پتروشیمی و راهکار های مربوطه بر اساس بررسی های انجام شده در واحد های نفت و گاز و پتروشیمی و بطور مشخص پتروشیمی امیرکبیر ارائه می گردد . بر اساس اطلاعات بانک جهانی در سال 2000 ، حدود 108 بیلیون متر مکعب گاز در مشعل ها در جهان سوزانده شده است و با توجه به اینکه بنا بر شرایط عملیاتی بازده احتراق در مشعل ها بین 99-20 درصد می باشد، گاز های ارسالی به جو بسیار مخرب می باشند و باید با اعمال راهکار های گوناگون از این امر جلوگیری نمود . ضمناً، گاز هایی که سوزانده می شوند، ارزش حرارتی نسبتاً قابل ملاحظه ای دارند که در موارد متعددی انجام سرمایه گذاری های محدود جهت بازیافت آن ها را توجیه پذیر می نماید . اما جریان گاز های ارسالی به مشعل، یک جریان پایا و پیوسته نبوده و در شرایط عادی عملیاتی، معمولا یک جریان پیوسته، متناوب با ترکیب گاز متغیر می باشد . علاوه بر این، جریان های متغیر و اضطراری نیز به سامانه مشعل ارسال می شوند که ارائه یک الگوی مناسب از برآیند جریان های ارسالی را پیچیده می نماید . بنابراین بررسی سامانه های مشعل با ارائه یک الگوی قابل قبول جریان ارسالی آغاز می شود که تعیین آن نیاز به اندازه گیری ها و محاسبات مربوطه دارد . در این مقاله چالش های عملیاتی و غیر عملیاتی بررسی سامانه های مشعل و راهکار های حل آنها ارائه گردیده اند . با توجه به اینکه در این سامانه ها، شدت جریان گاز در شرایط گوناگون عملیاتی شامل مقادیر خیلی کم تا خیلی زیاد می گردد، ترکیب آن تغییر نموده و وجود گاز های اسیدی نیز در آن محتمل می باشد . لذا، باید از اندازه گیری غیر مستقیم دبی در این بررسی ها استفاده گردد که در این مقاله توضیح داده می شود . نتایج بررسی ها نشان دهنده توجیه فنی - اقتصادی بازیافت گاز های زاید ارسالی به مشعل بوده، و علاوه بر بازگشت نسبتاً سریع سرمایه گذاری انجام شده، از آلودگی های فراوان زیست محیطی نیز جلوگیری می کند

کلیدواژه ها:

مشعل ، بازیافت ، محیط زیست ، شدت جریان ، اندازه گیری