بررسی اثرات مشتقات بنزامیدازول بعنوان بازدارندههای خوردگی برای فولاد ساده کربنی در محیط HCl

فولاد ساده کربنی بطور وسیع در صنایع نفت و پتروشیمی استفاده می شود و خوردگی این آلیاژ در محیط های اسیدی از جمله مشکلات ومعضلات این صنایع است . استفاده از بازدارنده های خوردگی یکی از راه های مهم برای جلوگیری از خوردگی تجهیزات صنعتی محسوب می شود . مشتقات بنزامیدازول یکی از ترکیبات آلی هتروسیکلیک هستند که بعنوان بازدارنده های خوردگی فولاد ساده کربنی در محیط های اسیدی به خوبی عمل می کنند . در این تحقیق اثرات بازدارندگی خوردگی و توانایی جذب دو مشتق -2 مرکاپتوبنزامیدازول و -2 متیل بنزامیدازول بر روی سطح فولاد در محلول 1 مولار HCl مورد بررسی قرار گرفت . آزمون های پلاریزاسیون پتانسیو دینامیک در محلول 1 مولار HCl در غلظت های 200 ,150 ,100 ,50 ,0 و 250ppm از بازدارنده های مذکور انجام شد . نتایج نشان داد که مشتق -2 ppm مرکاپتوبنزامیدازول در غلظت -2 . متیل بنزامیدازول دارد -2 مرکاپتوبنزامیدازول بازده بیشتری در مقایسه با ,250 تا 88 درصد موجب کاهش نرخ خوردگی شد، در حالی که -2 متیل بنزامیدازول در غلظت ,250 ppm تا 54 درصد موجب کاهش نرخ خوردگی شد . جذب هر دو مشتق بر روی سطح فولاد با ایزوترم لانگمیر مطابقت داشت . محاسبه انرژی آزاد استاندارد جذب نشان داد که جذب هر دو مشتق بر روی سطح فولاد از نوع جذب شیمیایی بوده است . با توجه به شیب های منحنی تافل و پتانسیل های تعادلی , مکانیزم حفاظتی هر دو بازدارنده مذکور از نوع مختلط تعیین شد

کلیدواژه ها:

بنزامیدازول ، بازدارنده ، خوردگی ، فولاد ساده کربنی