مطالعه آزمایشگاهی عملکرد ژل پلیمرها به منظور جلوگیری از تولید آب در چاههای تولیدی

امروزه ج لوگیری از جریان آب به داخل چاههای تولیدی یکی از چالشهای عمده در مهندسی نفت می باشد، فرآیند حذف آب تولیدی هزینه قابل ملاحظه ای را به خود اختصاص داده و با کاهش ظرفیت تأسیسات بهره برداری، راندمان تولید را کاهش داده و در پاره ای از موارد دبی بالای آب می تواند سبب قطع تولید نفت نیز گردد .در مخازن کشور قسمت اعظم آبهای تولیدی به پدیده مخروطی شدن اختصاص دارد. راهکارهای گوناگونی جهت کاهش آب تولیدی متأثر از پدیده مخروطی شدن شامل، حفر چاههای افقی، تکمیل دو گانه چاهها، تولید همزمان آب و نفت، استفاده از دوغاب سیمان، کاهش دبی تولید و استفاده از ژل پلیمر ارایه شده است. تحقیق حاضر با تمرکز بر روی مطالعه و بررسی آزمایشگاهی عملکرد ژل پلیمرها به منظور جلوگیری از تولید آب در چاههای تولیدی انجام شده است . آزمایشها بر روی چندین مدل فیزیکی که در بر گیرنده محدوده قابل ملاحظه ای از خصوصیات سنگ و سیال یکی از مخازن ایران می باشد انجام گرفته است. نتایج حاصل از مطالعات آزمایشگاهی بیانگر کاهش بیش از ۵۰ درصدی برش آب در شرایط مخزن می باشد . نتایج این تحقیق دورنمای روشنی را نوید داده به طوری که می توان با بهینه نمودن این فن آوری آن را به طور گس ترده در اکثر چاههای تولیدی میادین نفتی دارای مشکل برش بالای آب، استفاده نمود.