ارزیابی اختصاصات مخزنی و لیتولوژی سازند آسماری با استفاده از نمودارهای چاه پیمایی و مطالعه مقاطع نازک در میدان نفتی شادگان

ارزیابی اختصاصات مخزنی شامل مطالعه پارامترهای پتروفیزیکی نظیر تخلخل، نفوذپذیری و اشباع سیالات؛ تغییرات لیتولوژیکی نسبت به عمق و اختصاصات هیدروکربنی از جمله ضخامت مفید، غیرمفید و ستون مفید هیدروکربنی است. سنگهای کربناته همراه با ماسه سنگها، سنگهای مخزنی نفت و گاز عمد های را در دنیا تشکیل می دهند. مخزن آسماری میدان نفتی شادگان از جمله مخازن کربناته ترشیری ایران است که در ۶۰ کیلومتری جنوب شرق اهواز قرار دارد. این مخزن به ۱۰ زون تقسیم شده که هر زون دارای لیتولوژی و اختصاصات پتروفیزیکی مربوط به خود است. از آنجایی که در مخزن آسماری میدان شادگان هر سه لیتولوژی عمده مخازن (ماسه سنگ، سنگ آهک و دولومیت) وجود دارد، مطالعه لیتولوژی و تاثیر آنها بر پارامترهای پتروفیزیکی مخازن از اهمیت زیادی برخوردار است. بررسی مقاطع نازک و نمودارهای چاه پیمایی حاکی از آن است که زون یک عمدتًا کربناته (آهکی و دولومیتی)، زونهای ۲ و ۶ عمدتًا ماسه سنگی (بخش ماسه سنگی اهواز)، زون های ۸ و ۹ عمدتًا آهکی و مابقی زون ها عمدتًا آهکی و شیلی است. بر اساس ارزیابی های به عمل آمده، زون ۶ با بیش از ۶۰ درصد ماسه بیشترین ستون مفید هیدروکربنی، ضخامت خالص و نسبت ضخامت خالص به کل را دارا بوده و نظر به اشباع آب کم آن (حدود ۲۰ درصد برای زون های مفید)، بهترین کیفیت مخزنی را در بین زون های دیگر داراست. پس از آن زون ۲ از کیفیت مخزنی مناسب تری برخوردار است. همچنین زون های ۱ و بخش بالایی زون ۳ (از مخزن آسماری بالایی) و بخش پایینی زون ۵ و قسمت عمده زون ۶ (از مخزن آسماری پایینی) از کیفیت مخزنی مناسبی برخوردارند. سایر بخشهای سازند آسماری عمدتًا آبزده و غیرتولیدی هستند. بخشهای با کیفیت مخزنی بالا با اف قهای ماسه سنگی مطابقت دارند.

کلیدواژه ها:

اختصاصات مخزنی ، پارامترهای پتروفیزیکی ، لیتولوژی ، مخزن آسماری