نقد و بررسی ضوابط روش مدیریت ساخت ( خدمات مدیریت طرح ) در کشور

یکی از مهمترین تصمیمات استراتژیک در ابتدای حیات هر پروژه , روش انجام (delivery method) آن است . امروزه در سطح جهان از روشهای متنوع و متعدد انجام پروژه بهره گرفته می شود که هر کدام جایگاه و مزایای مخصوص به خود را دارند . یکی از این روشها , روش مدیریت ساخت است که از ابتدای پیدایش آن در دهه ٦٠ میلادی در بخشهای خصوصی و دولتی مورد استقبال قرار گرفت و تجارب حاکی از آن است که این روش در جایگاه خود بسیار موفق عمل نموده است . در کشور ما نیز بنا به نیاز و رفع کاستی های روش سنتی سه عاملی ایده استفاده از این روش از سالهای میانی دهه ٧٠ مطرح شد و به مرور ضوابط مربوط به آن جهت استفاده در پروژه های دولتی ابلاغ گردید . در حال حاضر پس از گذشت چند سال نتایج به دست آمده در برخی پروژه ها نشان می دهد این روش در حد انتظار موفق نبوده است . از این رو تحقیق و بررسی در مورد علل بروز چالشها و مشکلات پیش رو امری ضروری و اساسی است . در این مقاله این موضوع از دو منظر مورد بررسی قرار گرفته است . از یک طرف با یک تحقیق میدانی نظرات و آرای متخصصان و خبرگان این بخش در کشور کسب شده و از سوی دیگر ضوابط موجود کشور با استانداردهای پذیرفته شده بین المللی مقایسه و مشکلات و مسائل آن استخراج شده است . از این رو در این مقاله نخست روش مدیریت ساخت و ابعاد مختلف آن با استفاده از منابع بین المللی مطرح شده است , سپس به صورت خلاصه ضوابط موجود کشور ارائه شده و در نهایت با توجه به دو منظر یاد شده عملکرد این روش و ضوابط مربوط مورد نقد و بررسی قرار گرفته است .

کلیدواژه ها:

روش انجام پروژه ، مدیریت ساخت ، خدمات مدیریت طرح ( عامل چهارم )