برنامه ریزی پیمانکاران جزء در پروژه های ساخت با رویکرد نظریه بازیهای همکارانه

در سالهای اخیر نظریه بازیها نقش مهمی در تصمیم گیری های کلان در حوزه سیاست ، اقتصاد و صنعت داشته است. نظریه بازی ها توانایی بررسی و آنالیز مسائلی را دارا ست که در آن چندین تصمیم گیر قصد دارند بهترین تصمیم را با توجه به معیارهای خود در حالی اخذ کنند که تصمیم هریک روی منافع دیگران و در نتیجه تصمیم متقابل آنان تاثیر دارد. صنعت ساخت به لحاظ وجود تصمیم گیران مختلف که هریک اهداف خود را پیگیری می کنند و دارای رفتارهای منطقی و هوشمندانه هستند از مواردی است که با اصول نظریه بازیها تطبیق پذیری زیادی دارد. از موارد عمده کاربرد نظریه بازیهای با همکاری، مسائل تخصیص و تبادل منابع ، هزینه و ... می باشد. زمان به عنوان یکی از مهمترین پارامترهای اصلی در موفقیت هر پروژه می تواند بین پیمانکاران جزء متوالی مبادله گردد. در صورت وجود حالت بهینه- حداقل هزینه کل ائتلاف- در تبادل زمان پیمانکاران جزء انگیزه واقعی برای همکاری را دارا هستند. در این مقاله مسئله ای جدید در زمینه تبادل زمان بین پیمانکاران جزء پروژه های متوالی مطرح و مثالی کاربردی در این زمینه ارائه می شود. حل مدل پیشنهادی نشان می دهد که با توجه به بهینه شدن هزینه کل سیستم، پیمانکاران جزء با انگیزه واقعی به مذاکره برای تقسیم عادلانه سود مازاد در فضای هسته می پردازند نقاط مربوط به حل مدل با ایده های حل شپلی و هستک نیز در فضای هسته مشخص و مزایا و محدودیت های آنها مورد توجه قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

نظریه بازیهای با همکاری ، مدیریت ساخت ، برنامه ریزی پروژه ، موازنه زمان و هزینه